از ضعف چنانم، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 157
1. از ضعف چنانم، که چو گریم ز غم او
خون جگرم رنگ بمنزل نرساند
...
ز چوب بید از آن از واعظ قزوینی دیوان اشعار 158
1. ز چوب بید از آن خاکستری چندان نمیماند
که بعد از مرگ میراثی ز آزادان نمیماند
...
تا نبینند دمی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 159
1. تا نبینند دمی روی خوشی، مال جهان
مشت خاکیست که بردیده دونان زده اند!
...
نرم خواهی که از واعظ قزوینی دیوان اشعار 160
1. نرم خواهی که شود خصم، تو در گرمی کوش
ز آنکه آب از دم شمشیر بآتش گیرند
...
عشاق تو، تا شمع از واعظ قزوینی دیوان اشعار 161
1. عشاق تو، تا شمع صفت جان نگدازند
در بزم صفا گردن دعوی نفرازند
...
ز اندیشه بد گوست، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 162
1. ز اندیشه بد گوست، کرم های لئیمان
بی واهمه ابنای زمان رنگ نبازند
...
بی تمیزیهای از واعظ قزوینی دیوان اشعار 163
1. بی تمیزیهای عالم بین که پیش لعل او
غنچه هم با این دهن، حرف نزاکت میزند!
...
فکر زلفت، دود از واعظ قزوینی دیوان اشعار 164
1. فکر زلفت، دود دل را دسته سنبل کند
حرف رخسارت، نفس را رشک شاخ گل کند
...
همنشینانی که از واعظ قزوینی دیوان اشعار 165
1. همنشینانی که از حق نمک دم میزنند
همچو دندان بر سر هر لقمه بر هم میزنند
...
. . . از واعظ قزوینی دیوان اشعار 166
1. . . .
دوری از تیر هوایی وقت برگشتن کنند!
...
بیچارگان، بآه از واعظ قزوینی دیوان اشعار 167
1. بیچارگان، بآه شهان را زبون کنند
این تند بادها، چه علمها نگون کنند
...
این بساطی که از واعظ قزوینی دیوان اشعار 168
1. این بساطی که فرو چیده‌ای از ساده‌دلی
آن قدر نیست که نقش تو در آن بنشیند
...