غزلیات در دیوان اشعار طغرل احراری

1 اگرچه دورم از نظاره رخسار یار امشب بود لوح خیال ابروی او در کنار امشب

2 نیم آسوده شوقش دمی از اضطراب دل پر پروانه دارد دود شمع انتظار امشب

3 اگر چندی که بودم دوش مست باده وصلش ولی دارد سرم از هجر او رنج خمار امشب

4 به یک نظاره از شرع محبت داد این فتوا فقیه عشق اندر حرمت بوس و کنار امشب

1 هرکس که گل چید از گلشن شب افتاد نانش در روغن شب

2 چون عقد پروین حاصل توان کرد گر خوشه چینی از خرمن شب؟!

3 دادست زینت خیاط قدرت از تکمه زر پیراهن شب

4 ره می‌توانی بردن به مقصد در زیرت آید گر توسن شب

1 می‌رسد از ناله بر گردون لوای عندلیب شاخ گل چون تخت جم باشد برای عندلیب

2 در چمن امروز در دربار شاهنشاه گل هیچ کس را نیست گستاخی سوای عندلیب!

3 با همه خواری نگردد دور از طرف چمن آفرین بر عهد میثاق و وفای عندلیب!

4 گر بود صد زیر و بم در نغمه موسیقار را کی نشیند در سلوک ناله جای عندلیب؟!

1 نغمه عشاق باشد در نوای عندلیب نیست غیر از دیدن گل مدعای عندلیب

2 ساربان رنگ گلشن دارد آهنگ سفر کی بود در محمل او جز درای عندلیب؟!

3 ترسم از الفت‌پرستی‌های ساز نغمه‌اش کش خلد در پای گل خار از صدای عندلیب

4 بس که شد محنتکش شوق تماشاهای گل گشته خم از بار غم قد دوتای عندلیب

1 حنا از خون مردم بسته دستت شده گلگون دو لعل میْ‌پرستت

2 به قتل عاشقان تیغ دو ابروت ز مژگان صف کشیده چشم مستت

3 به ما کلک قضا عشقت نوشته مرا عاشق تو معشوق از الستت

4 جهان حسن را شاهی مسلم تو را گردید از طرز نشستت

1 زهی آیینه را حیرت خیال عکس تصویرت کمان فتنه را ناوک حدیث چشم زهگیرت!

2 چو خاک اکنون به باد از آتش تیغ توام لیکن بسی جوهر ز خونم گل کند از آب شمشیرت

3 نمی‌روید به جز یاقوت دیگر هیچ از خاکش اگر ریزد به هر جا قطره‌ای از خون نخچیرت

4 وجوب سرنوشت خامه نی نیست بشکستن درستی نیست ممکن در قلم انشای تصویرت

1 حیات طغرل از عشق حبیب است جفای طغرل از دست رقیب است

2 بود طغرل اسیر زلف جانان به طغرل هرچه آید یا نصیب است

3 دمی آ سوی بیماران عشقت که بیمار انتظار اندر طبیب است

4 بیا ای جان به استقبال بیرون که جانان سوی ما آید قریب است

1 اگر دل محو آن رخسار زیباست ز جوهر موج این آیینه دریاست

2 ندارد داغدار عشق قدری وطن با لاله اندر کوه و صحراست

3 مشو در مهر امکان همچو شبنم جهان در سایه این بال عنقاست

4 به وقت عجز دشمن دوست گردد به زانوی سکندر فرق داراست

1 هر کرا شوخ پری‌رخسار است ساغر عشرت او سرشار است

2 زاهدی را که صفا در دل نیست سبحه او نه کم از زنار است

3 زلف او دیدم و گفتم در دل هرکجا گنج بود گر مار است

4 از لبش وقت سخن در بارد لعل او را ز بدخشان عار است

1 حزین منشین که نوروز بهار است جهان چون خضر خطت سبزه‌زار است

2 بهار افروخت زینت در گلستان محل فیض سیر گلعذار است

3 گل و سنبل پریشان از صبا شد فراز و شیب صحرا لاله‌زار است

4 به یک سو نوحه‌گر قمری ز کوکو نوای بلبل و صوت هزار است