ماه در پیش رخت یک لمعه باشد از طغرل احراری غزل 48
1. ماه در پیش رخت یک لمعه باشد از سراب
گل ز دیوان جمالت یک ورق از صد کتاب
می‌برد لعل لب او نشئه از از طغرل احراری غزل 49
1. می‌برد لعل لب او نشئه از موج شراب
می‌کشد دامان زلفش از گریبان گلاب
اگرچه دورم از نظاره رخسار از طغرل احراری غزل 50
1. اگرچه دورم از نظاره رخسار یار امشب
بود لوح خیال ابروی او در کنار امشب
هرکس که گل چید از گلشن شب از طغرل احراری غزل 51
1. هرکس که گل چید از گلشن شب
افتاد نانش در روغن شب
می‌رسد از ناله بر گردون از طغرل احراری غزل 52
1. می‌رسد از ناله بر گردون لوای عندلیب
شاخ گل چون تخت جم باشد برای عندلیب
نغمه عشاق باشد در نوای عندلیب از طغرل احراری غزل 53
1. نغمه عشاق باشد در نوای عندلیب
نیست غیر از دیدن گل مدعای عندلیب
حنا از خون مردم بسته دستت از طغرل احراری غزل 54
1. حنا از خون مردم بسته دستت
شده گلگون دو لعل میْ‌پرستت
زهی آیینه را حیرت خیال عکس از طغرل احراری غزل 55
1. زهی آیینه را حیرت خیال عکس تصویرت
کمان فتنه را ناوک حدیث چشم زهگیرت!
حیات طغرل از عشق حبیب است از طغرل احراری غزل 56
1. حیات طغرل از عشق حبیب است
جفای طغرل از دست رقیب است
اگر دل محو آن رخسار زیباست از طغرل احراری غزل 57
1. اگر دل محو آن رخسار زیباست
ز جوهر موج این آیینه دریاست
هر کرا شوخ پری‌رخسار است از طغرل احراری غزل 58
1. هر کرا شوخ پری‌رخسار است
ساغر عشرت او سرشار است
حزین منشین که نوروز بهار از طغرل احراری غزل 59
1. حزین منشین که نوروز بهار است
جهان چون خضر خطت سبزه‌زار است