صفحه دل را ز موج باده تا از طغرل احراری غزل 238
1. صفحه دل را ز موج باده تا مستر زدم
صفحه دل را ز موج باده تا مستر زدم
...
فروزد شمع رخسارش اگر در از طغرل احراری غزل 239
1. فروزد شمع رخسارش اگر در کلبه تارم
به آغوش تپش از بی‌خودی پروانه آثارم
...
نوبهار ایجادم رونق حمل از طغرل احراری غزل 240
1. نوبهار ایجادم رونق حمل دارم
همچو گلبن معنی غنچه در بغل دارم
...
بنما رخ چو ماهت که ز دل برد از طغرل احراری غزل 241
1. بنما رخ چو ماهت که ز دل برد قرارم
بکشا ز غمزه تیری که جگر کند فگارم
...
حجاب از رخ فکن دلبر که زارم از طغرل احراری غزل 242
1. حجاب از رخ فکن دلبر که زارم
مرا مگذار اندر انتظارم
...
ای نهال قامتت نخل گلستان از طغرل احراری غزل 243
1. ای نهال قامتت نخل گلستان ارم
سرو آزادت زان رو شد به آزادی علم
...
وه که محرم در حریمش غیر از طغرل احراری غزل 244
1. وه که محرم در حریمش غیر و من اندر درم
شیوه دلبر گر اینست چون ازین دل بر برم؟!
...
ز معمار خرابی بس که همچون از طغرل احراری غزل 245
1. ز معمار خرابی بس که همچون گنج معمورم
چو مرهم عاقبت گل می‌کند از زخم ناسورم
...
ندانم از چه استاد ازل کردست از طغرل احراری غزل 246
1. ندانم از چه استاد ازل کردست تخمیرم
که شد شهپر پرواز عنقا کلک تصویرم!
...
بساط هستی خود را به راهت از طغرل احراری غزل 247
1. بساط هستی خود را به راهت خاک می‌سازم
اگر باشد زمین ناساز با افلاک می‌سازم!
...
به عالم خویش را از بی‌خودی از طغرل احراری غزل 248
1. به عالم خویش را از بی‌خودی افسانه می‌سازم
به یاد جام وصلش نعره مستانه می‌سازم!
...
ادب سرمایه عشقم مپرس از از طغرل احراری غزل 249
1. ادب سرمایه عشقم مپرس از شوخی نازم
نوای نغمه «عشاق » دارد پرده‌سازم
...