می‌کند نظاره تا بر روی از طغرل احراری غزل 203
1. می‌کند نظاره تا بر روی آن تنناز رقص
همچو آن طفلی که در گلشن کند از ناز رقص
...
تا قضا زد خیمه هستی درین از طغرل احراری غزل 204
1. تا قضا زد خیمه هستی درین نیلی بساط
شهد جام عیش را با زهر غم کرد اختلاط
...
گر نه‌ای بلبل تو را از صحبت از طغرل احراری غزل 205
1. گر نه‌ای بلبل تو را از صحبت گل‌ها چه حظ؟!
نیستی مجنون تو را از محنت لیلا چه حظ؟!
...
بید مجنون را به جز آشفتگی از طغرل احراری غزل 206
1. بید مجنون را به جز آشفتگی از بر چه حظ؟!
از صدای نغمه بلبل به گوش کر چه حظ؟!
...
هر کس که دارد یک دلبر فیض از طغرل احراری غزل 207
1. هر کس که دارد یک دلبر فیض
محوست گویا در منظر فیض
...
تا شد از کتم عدم در ملک هستی از طغرل احراری غزل 208
1. تا شد از کتم عدم در ملک هستی بود شمع
دایه شد پروانه گویا در شب مولود شمع
...
بس که شب تا روز از غم گریه‌ها از طغرل احراری غزل 209
1. بس که شب تا روز از غم گریه‌ها دارد چراغ
از زبان شعله عرض مدعا دارد چراغ
...
از کمال روشنی در دیده شد از طغرل احراری غزل 210
1. از کمال روشنی در دیده شد جای چراغ
کس نباشد در جهان امروز همتای چراغ!
...
ای به خوبی در میان خوبرویان از طغرل احراری غزل 211
1. ای به خوبی در میان خوبرویان معترف
جبهه گل راست از شرم رخت داغ کلف!
...
یار ما را پیرهن از برگ گل از طغرل احراری غزل 212
1. یار ما را پیرهن از برگ گل باشد لطیف
از حریر پرتو مه بر رخش دارد نظیف
...
ای شوخ پریوشان آفاق از طغرل احراری غزل 213
1. ای شوخ پریوشان آفاق
بر باده ده شکیب عشاق!
...
ای لعل لب تو جان عاشق از طغرل احراری غزل 214
1. ای لعل لب تو جان عاشق
ابروی کژت کمان عاشق!
...