بنای عشق گرت هست خانه ویران باش از طغرل احراری غزل 191
1. بنای عشق گرت هست خانه ویران باش
نوای ساز فراقت بود نیستان باش
هرکه را باشد چو من گر شوخ سیمین‌غبغبش از طغرل احراری غزل 192
1. هرکه را باشد چو من گر شوخ سیمین‌غبغبش
در جهان نبود به غیر از شادکامی مشربش!
شهادت بسملم از یک نگاه چشم مستستش از طغرل احراری غزل 193
1. شهادت بسملم از یک نگاه چشم مستستش
اجل در خاطرم نآید ز لعل می‌ْپرستستش
ز خود چندان فراموشم که نآیم هیچ در یادش از طغرل احراری غزل 194
1. ز خود چندان فراموشم که نآیم هیچ در یادش
اگرچه همچو بلبل روز و شب باشم به فریادش
اگر بر قاصد نظاره بخشد رخصت بارش از طغرل احراری غزل 195
1. اگر بر قاصد نظاره بخشد رخصت بارش
بساط خرمن هستی بسوزد برق دیدارش
هر کرا گر دلبرش باشد نباشد دل برش از طغرل احراری غزل 196
1. هر کرا گر دلبرش باشد نباشد دل برش
دل برش باشد فدا آنجا که باشد دلبرش
ندانم گرمی خونی که دارد رنگ تأثیرش از طغرل احراری غزل 197
1. ندانم گرمی خونی که دارد رنگ تأثیرش
که جوهر گل کند آیینه‌سان از آب شمشیرش
چه خاصیت بود یارب نصیب چشم زهگیرش از طغرل احراری غزل 198
1. چه خاصیت بود یارب نصیب چشم زهگیرش
که در پرواز می‌آید دل از شوق پر تیرش؟!
هر کس که پر از باده عشق است ایاغش از طغرل احراری غزل 199
1. هر کس که پر از باده عشق است ایاغش
جز بوی گل عیش نباشد به دماغش
بتی دارم که چتر مهر باشد زیب اورنگش از طغرل احراری غزل 200
1. بتی دارم که چتر مهر باشد زیب اورنگش
فلک بر چشم سازد سرمه خاک لعل شبرنگش
دمد صبح امید من اگر از شام هجرانش از طغرل احراری غزل 201
1. دمد صبح امید من اگر از شام هجرانش
نگه خورشید خرمن می‌کند از روی تابانش
چه امکان است گردد از دلم بیرون تمنایش از طغرل احراری غزل 202
1. چه امکان است گردد از دلم بیرون تمنایش
که باشد صورتم آیینه‌سان محو تماشایش