غمزه مردم‌شکارت غارت جان میکند از طغرل احراری غزل 143
1. غمزه مردم‌شکارت غارت جان میکند
عشوه عابدفریبت قصد ایمان میکند
عارض چون ماهش از برقع نمایان میکند از طغرل احراری غزل 144
1. عارض چون ماهش از برقع نمایان میکند
عالمی را شمع رخسارش چراغان میکند
دل به طاق ابروی او می‌ْپرستی میکند از طغرل احراری غزل 145
1. دل به طاق ابروی او می‌ْپرستی میکند
چون کبوتر در رواق کعبه مستی میکند
پرتو آیینه‌ام حیرت‌بیانی میکند از طغرل احراری غزل 146
1. پرتو آیینه‌ام حیرت‌بیانی میکند
صورت بهزاد فکر من نه مانی میکند
تا قماش حسن او را کاروان از ناز بود از طغرل احراری غزل 147
1. تا قماش حسن او را کاروان از ناز بود
مشتری را محمل سودا جرس آواز بود
هرکجا شوق توام ساغر کش آمال بود از طغرل احراری غزل 148
1. هرکجا شوق توام ساغر کش آمال بود
صبح عشرت سربلند و شام غم پامال بود
یاد ایامی که هر دم با منت پیغام بود از طغرل احراری غزل 149
1. یاد ایامی که هر دم با منت پیغام بود
شهد مضمون حدیث دلکشت در کام بود!
صبح صادق از طلوع معنی‌ام آگاه بود از طغرل احراری غزل 150
1. صبح صادق از طلوع معنی‌ام آگاه بود
بر مبارکباد طبعم مهر جای ماه بود
سرم به زیر قدوم تو گر غبار شود از طغرل احراری غزل 151
1. سرم به زیر قدوم تو گر غبار شود
ز یمن مقدم تو خوان من مزار شود
بود آن روز که چشمم به رخت باز شود از طغرل احراری غزل 152
1. بود آن روز که چشمم به رخت باز شود
زنگ غم‌های دلم آیینه‌پرداز شود؟!
تا شعاع مهر از جیب تو روشن می‌شود از طغرل احراری غزل 153
1. تا شعاع مهر از جیب تو روشن می‌شود
دامن هر ذره از آیینه خرمن می‌شود
زیر تیغ ابرویش صد مثل من گر سر دهد از طغرل احراری غزل 154
1. زیر تیغ ابرویش صد مثل من گر سر دهد
بهر کشتن معجز لعلش حیات از سر دهد