غزلیات در دیوان اشعار طبیب اصفهانی

1 بمن از ناز نگاهش نگرید نگه گاه بگاهش نگرید

2 رخ او چون گل وخطش چو گیاه گل این باغ و گیاهش نگرید

3 لشگر انگیخته عشقم از اشگ دشت پیمای سپاهش نگرید

4 از ره آتش نفسی می آید شعله آتش و آهش نگرید

1 آنان که برخسار تو چون من نگرانند دانند که زیبائی و ای کاش ندانند

2 ما کام دل خود زاسیری بستانیم از ما اگر این کنج قفس را نستانند

3 برخیز که خود را برسانیم بمنزل تا مردم این قافله در خواب گرانند

4 ساقی قدحی قسمت ما تشنه لبان کن زان می که حریفان همه بر خاک فشانند

1 دو هفته شد که زمن یار سرگران دارد بطاقتی که ندارم مگر گمان دارد

2 نگاه گرم برویت که می تواند کرد چنین که روی ترا شرم در میان دارد

3 گر از بهشت برین دور داردم غم نیست مباد دورم از آن خاک آستان دارد

4 بیا بشکور ما ای که عافیت خواهی دیار ما نه زمین و نه آسمان دارد

1 از خشم و کین نگاه تو کارم بجان رسد گرنه تلافیی زنگاه نهان رسد

2 کم کن جفا که پیش تو حرف شکایتم ترسم که رفته رفته زدل بر زبان رسد

3 در قتل ما که حسریتان شهادتیم تأخیری می کنید مبادا امان رسد

4 کامی ندیده ایم از آن کو، روامباد با دامن تهی کسی از گلستان رسد

1 مرا بتیست که دلها ازین ستم شکند که عهد بندد و بی موجبی بهم شکند

2 براه عشق توام کاش هر کجا خاری است گهی بدیده خلد گاه بر قدم شکند

3 فتاده ام چو بدامت خدای را صیاد روامدار که بال و پرم بهم شکند

4 بساغر دل پرخون ما چه خواهد کرد کسی که جام جمش گردهی بهم شکند

1 خط بر رخ یار خوش نباشد در گلشن و خار، خوش نباشد

2 رعناست اگر چه سرو آزاد پیش قد یار خوش نباشد

3 تو با دل شاد زی که ما را جز جان فگار خوش نباشد

4 هر چند خوشست باده اما با رنج خمار خوش نباشد

1 دل سوخت از شتاب و به دلبر نمی‌رسد این تشنه‌لب دریغ به کوثر نمی‌رسد

2 اشکم به دیده کی رسد از گرمی جگر از شیشه این شراب به ساغر نمی‌رسد

3 در پیش ما که بی‌سروسامان عالمیم دردسری به منت افسر نمی‌رسد

4 تا نیست درد ناله ندارد اثر دریغ روشنگری چو نیست به جوهر نمی‌رسد

1 دارم نظری با گل کو روی ترا ماند با ماه نوم عشقی است کابروی ترا ماند

2 مهریست بخورشیدم کو همچو رخت باشد آشفته ام از سنبل کو موی ترا ماند

3 بالاله از آنم خوش کو رنگ تو یادآرد از نکهت گل مستم کو بوی ترا ماند

4 بر نرگس این گلشن زان رو نگرانم من کو چشم سیه مست جادوی ترا ماند

1 از دیده ام فکندی وهنگام آن نبود کردی جدائی از من و شرط آنچنان نبود

2 ما را شبی بکوی تو ماندن گمان نبود چندان گمان بحوصله آسمان نبود

3 کشتی نهانم و بتو ترسم گمان برند بر دامن تو کاش زخونم نشان نبود

4 خوابت ربوده بود خیال کسی؟ که دوش می گفتمت فسانه و گوشت بر آن نبود

1 آن صبح امیدی که بدوران تو یابند صبحیست که از چاک گریبان تو یابند

2 هجران تو بی مصلحتی نیست که عشاق قدر شب وصل از شب هجران تو یابند

3 تا عهد وفا با تو ببندند حریفان ای کاش چون من سستی پیمان تو یابند

4 گردی تو گرفتار خود از ذوق اسیری یا بی تو اگر آنچه اسیران تو یابند