حیف از تو که ارباب سخن را نشناسی از طبیب غزل 156
1. حیف از تو که ارباب سخن را نشناسی
از مرغ چمن زاغ و زغن را نشناسی
دلی دارم که دارد اضطرابی از طبیب غزل 157
1. دلی دارم که دارد اضطرابی
چو آن ماهی که دور افتد ز آبی
رفتند همرهان و تو در فکر منزلی از طبیب غزل 158
1. رفتند همرهان و تو در فکر منزلی
آه این چه غفلتست دریغا که غافلی
زصید من چه شود گر عنان بگردانی از طبیب غزل 159
1. زصید من چه شود گر عنان بگردانی
عنان ز صید من ناتوانی بگردانی
زنکوئی آنچه باید همه را تمام داری از طبیب غزل 160
1. زنکوئی آنچه باید همه را تمام داری
چه شود اگر بگوئی صنما چه نام داری
کردیم شبی روز غریبانه بدامی از طبیب غزل 161
1. کردیم شبی روز غریبانه بدامی
المنته لله که رسیدیم بکامی
مشکل که دهد دست مرا با تو وصالی از طبیب غزل 162
1. مشکل که دهد دست مرا با تو وصالی
تو نخل برومندی ومن خشگ نهالی
مسلمانان مرا حال تباهی از طبیب غزل 163
1. مسلمانان مرا حال تباهی
بود از گردش چشم سیاهی
یاد آرای ستمگر از حال خاکساری از طبیب غزل 164
1. یاد آرای ستمگر از حال خاکساری
روزی اگر بکویت بادآورد غباری