غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 خیال لعل لبش عیش تنگدستان بس گل پیاله نمکدان می پرستان بس

2 نیم نسیم که درد سر بهار دهم چو شعله ام گل خاری از این گلستان بس

1 گریختم که به گرد ره تو کس نرسد گداختم که به آیینه ات نفس نرسد

2 بهار سوختگی را طراوت دگرست اگر چه گل چمن آرا بود به کس نرسد

3 به شاهراه وفا نام شکوه کس نشنید چه شد که ناله به دردسر جرس نرسد

1 کو قاصدی که نامه به باد صبا برد تا گردم از قلمرو بال هما برد

2 هرکس به روی ما در چاک قفس گشود پیش درش تبسم گل التجا برد

3 یکچند هم به رغم فلک بیوفا شدم شاید به این وسیله کسی نام ما برد

1 شبی کز دیده سیل لاله گون بیرون نمی آید دلم از خجلت بخت زبون بیرون نمی آید

2 کجا تاب نوازشهای عشق گرمخو دارد دلی کز عهده شکر جنون بیرون نمی آید

3 نجوشید از دلم خون تا نرفت از یاد بیدادش که پیکان تا بود در زخم خون بیرون نمی آید

1 چه رنگ و بو ز خزان و بهار می چینم که خار از گل و گل را زخار می چینم

2 طراز گوشه دستار نوبهار کند گلی که از چمن انتظار می چینم

1 دل اگر شیفته موجه ساغر گردد رویش از قبله ابروی بتان برگردد

2 دست خورده است قدح گر همه جمشید بود خانه زاد است گر آیینه سکندر گردد

1 نظاره شیفته ما را به خط و خال قسم گناه سوخته ما را به انفعال قسم

2 طواف میکده ها کرده ام مبارک باد هوای کوی تو دارم به اعتدال قسم

3 به هیچ هیچ نیرزم ز هیچ هم کمتر قسم به جان تو و میرزا جلال قسم

1 دل ز تاراج نگاه شعله بازش می‌رسد گفتن افسانه سوز و گدازش می‌رسد

2 طفل و محجوب است و بی‌باک است و معشوق رسا هرچه خواهد می‌تواند کرد نازش می‌رسد

3 چشم و زلفش اختیار عالمی دارد اسیر کشتن ما بستن اهل نیازش می‌رسد

1 دلم در آتش رشک چراغ می سوزد که با خیال که شبها دماغ می سوزد

2 درین بهار کسی را مسلم است جنون که از فتیله زنجیر داغ می سوزد

1 دل به زلف او چو بندم بر سر دل چون شوم همره خضر پریشانی به منزل چون شوم

2 ذوق آشوب خطر دیوانه ام دارد چو موج نیستم خس بسته زنجیر ساحل چون شوم

3 من که از گرم اختلاطی های آتش زنده ام گر شعوری دارم از یاد تو غافل چون شوم