غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 گمان دارم که در زیر فلک قحط فضا گردد در این گلشن اگر یک غنچه امید وا گردد

2 نظر تنگی است این گردون که با وسعت نمی سازد به تنگ آید دل گرمی اگر مطلب روا گردد

3 کمانداری است بیرحمی که زورش کس نمی داند چه دلها می برد بیگانه ای تا آشنا گردد

1 دل اگر شیفته موجه ساغر گردد رویش از قبله ابروی بتان برگردد

2 دست خورده است قدح گر همه جمشید بود خانه زاد است گر آیینه سکندر گردد

1 دل اگر صیقلی اشک دمادم گردد سینه آیینه یکرنگی عالم گردد

2 بس که نازک شده از تربیت خوی کسی گل باغ دل ما زخمی شبنم گردد

1 تا کی از عکس تو آیینه گلستان گردد سوی عاشق نظری تا همه تن جان گردد

1 با عشق توام ناله فراموش نگردد این دود چراغی است که خاموش نگردد

2 داده است فریب نگهت خام دلان را آن باده که خمیازه کش جوش نگردد

1 عشق تو چراغ دل هر خام نگردد صیدی است خیالت که به کس رام نگردد

2 خواهم که بر افتد ز جهان رسم وفا هم تا هیچ زبان محرم آن نام نگردد

3 بیدل شد اسیر و اثر عشق تو باقی است کیفیت می در گرو جام نگردد

1 غمش از دل الهی کم نگردد ز ملک پادشاهی کم نگردد

1 ز لعلت شور بلبل تازه گردد ز بویت گل بلند آوازه گردد

2 چو خندان بگذری بر طرف گلشن گلستان یک دهن خمیازه گردد

1 ز تاب روی تو اشکم گلاب می‌گردد نظاره‌ام عرق آفتاب می‌گردد

2 گلی در دیده دارم کز نگاهی آب می‌گردد دلی در سینه دارم کز غمی خوناب می‌گردد

3 نمی‌دانم دلش سنگ است یا موم اینقدر دانم که از یادش دلم سرچشمه سیماب می‌گردد