غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 یا برای چشم بد تعویذ می باید نوشت یا خط بیزاری امید می باید نوشت

1 دانه ای نمی کارم اشک آتشین دارم حاصلی نمی خواهم برق خوشه چین دارم

2 محرم داو گشتم خجلت طبیبان بس عذر ناله می خواهم درد دلنشین دارم

3 سرگذشته ای چون من در صف شهیدان نیست گرد کوچه عشقم جا در آستین دارم

1 چو گل از اختلاطم سنگ طفلان تازگی دارد در این حالم نصیحت‌های یاران تازگی دارد

2 به خاک کشته‌ای کز ابر رحمت باج می‌گیرد تغافل‌های ابر نوبهاران تازگی دارد

1 فلک بر کاردانی‌های اهل هوش می‌خندد قضا چون در نبرد آید به جوشن‌پوش می‌خندد

2 به رنگ موج پرواز کناری در بغل دارم که بحر از شرطه بادش به صد آغوش می‌خندد

3 ببین از جبهه یاقوت و سیمای صدف روشن فزاید قیمت آن را کز لب خاموش می‌خندد

1 هستیم از بس غبار خاطر احباب شد هر سر مژگان من سرچشمه سیلاب شد

2 پاره ابری شد از باران اشک من قفس چشمه دام از سرشکم حلقه گرداب شد

1 گمان دارم که در زیر فلک قحط فضا گردد در این گلشن اگر یک غنچه امید وا گردد

2 نظر تنگی است این گردون که با وسعت نمی سازد به تنگ آید دل گرمی اگر مطلب روا گردد

3 کمانداری است بیرحمی که زورش کس نمی داند چه دلها می برد بیگانه ای تا آشنا گردد

1 تو را که از لب چون پسته قند می‌روید نمک ز داغ من دردمند می‌روید

2 ز آب دیده مجنون برای دفع گزند هنوز در ره لیلی سپند می‌روید

3 ز بار منت نشو و نما گریزان است نهال همت عاشق بلند می‌روید

1 آتش عشق نه تنها دل و دین می سوزد گر فتد سایه عشق به زمین می سوزد

2 فکر شبگیر سر کوی تو دارد در سر پیک آهم نفسم از بهر همین می سوزد

3 سینه صافی است مرا صیقل آیینه اسیر گر نماید دلم اندیشه کین می سوزد

1 بی هوش تر ز خوابم و خوابم نمی برد طوفان گریه گشتم و آبم نمی برد

2 با آنکه غیر دیده تنک ظرفی مرا با توبه هم به بزم شرابم نمی برد

1 عالم از رنگینی پرواز ما داغ است داغ از پر طاوس تا بال هما داغ است داغ

2 نقشبندی دیگر و وحشی خیالی دیگر است رنگ گلها صیقل آیینه ها داغ است داغ

3 دود بر خیزد به جای گرد از نقش قدم هرکه از کوی تو می گردد جدا داغ است داغ