غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 کلید زبانم به دست خاموشی است حکایتم همه افسانه فراموشی است

2 سپند آتش رشکم خدا نگه دارد مگر خیال تو با غیر در هم آغوشی است؟

1 سرگشتگی نشستنم از یاد برده است بیهوده گردیم گرو از یاد برده است

2 در بیضه شکسته محبت دل مرا از آشیان به خدمت صیاد برده است

1 بسکه دارد دل توکل بر هوا میزند عمدا تغافل بر هوا

2 زاهد از باده اگر سازد وضو افکند سجاده چون گل برهوا

1 به دل زگرمی عشقم هوس نمی گنجد در آتشی که منم خار و خس نمی گنجد

2 ز بس که گشته ام از ذوق بیخودی لبریز درون سینه تنگم نفس نمی گنجد

3 دلیل راه اسیران عشق خاموشی است به گوش شوق صدای جرس نمی گنجد

1 ویران ز چشمی شد خانه ما محشر غبار است ویرانه ما

2 چون چشم عاشق بیدار سازد خواب عدم را افسانه ما

1 قفل کتابخانه حیرت دل من است صندوق رازهای محبت دل من است

2 صید نگاه گرم ز دام رمیدگی است آیینه دار وحشت و الفت من است

1 گل خانه زاد خاک ره انتظار کیست پرواز عندلیب به بال غبار کیست

2 خورشید زر خریده دود چراغ من شامم ز یمن عشق کم از روزگار نیست

1 منزل آوارگی شأن نشان ما نداشت ذره تا خورشید مغز استخوان ما نداشت

2 تا ستون می ساخت بازوی تپیدن می شکست نا توانیهای دل زور کمان ما نداشت

1 خون دل خوردن به بزمش از شراب آسانتر است زهر نوشیهای ما از شهد ناب آسانتر است

2 همچو جوهر گر نگیرد زخم هر دم دامنش کشتن ما پیش تیغ او ز آب آسانتر است

3 ما اسیران را ز رشک سایه دیوار غیر جان سپردن زیر تیغ آفتاب آسانتر است

1 به زیان کوش گرت گرمی بازاری هست لال شو لال گرت فرصت گفتاری هست

2 صبح ارزانی خورشید که چون شمع مرا سرمه روشنی از فیض شب تاری هست