غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 چو گل بر غنچه می خندد دهانت زند سیلی به نسرین ارغوانت

2 ز باریکی حدیثی در میان بود به یاد آمد مرا موی میانت

1 ساقی مرا به باده بیغش چه احتیاج مهر توام نواخت به آتش چه احتیاج

2 در کار نیست قوت بازو به صید ما آنجا که جذبه هست کشاکش چه احتیاج

1 می‌کند در بیضه مرغ از یاد دام اندیشه تلخ گردد از شوق نگاهی شهد می در شیشه تلخ

2 می‌کند گاهی تغافل در کمین صید دل بار شیرین می‌دهد نخلی که دارد ریشه تلخ

3 با گل رعنا نماید شبنم یکدل دو رو عیش عاشق هست از معشوقه عاشق‌پیشه تلخ

1 یک سخن دارم دو عالم گوش باد ساغر زهری کشیدم نوش باد

2 جلوه پیرا گشته دور از چشم بد عالمی خمیازه آغوش باد

1 بی رخت عمر ابد خواب فراموشم باد بزم وصلت گل خمیازه آغوشم باد

2 یادش از شغل تمنای توام باز گرفت بسته ام با تو جناغی که فراموشم باد

1 دل ز سودای کسی بی غم مباد بی خیالت خاطرم خرم مباد

2 هر کجا ماندم ز پا دستم گرفت سایه عشق از سر من کم مباد

1 می‌گریزم سایه الفت‌شکاران کم مباد می‌سپارم جان نوازش‌های یاران کم مباد

2 می‌کشان را بر سر خاکم بساطی چیده‌اند در غبار من گل ابر بهاران کم مباد

3 می‌روم از خود گلاب چاره‌ای در کار نیست از سر من سایه الفت‌شکاران کم مباد

1 رنگ شکسته از گل رویش عیان مباد پژمردگی شکفته از آن گلستان مباد

2 پیغام خویش جز به خیالش نمی دهم غیری به این وسیله به او همزبان مباد

1 سودای عقل موی دماغ کسی مباد داغ فسردگی گل باغ کسی مباد

2 کردی ستم به غیر و من از رشک سوختم روشن چراغ کس ز چراغ کسی مباد

1 دوستی پیش رخت ارزان باد خانه خاطرت آبادان باد