غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 دوستی پیش رخت ارزان باد خانه خاطرت آبادان باد

1 ناله از تاثیر هویی در کمین دارم بیا جان برای مقدمت در آستین دارم بیا

2 کرده تیرت مغز را در استخوان من شرار خوش چراغانی ز شوق‌آفرین دارم بیا

1 بهر پاس عشق خاموشی نشد دمساز ما پر بلند افتاده بود این پرده آواز ما

2 آنقدر وسعت ندارد زود رسوا می شود آسمان را نیست تاب شوخی پرواز ما

1 داغ مهر دوستانم کینه دشمن کجاست کاروان بار منت گشته ام رهزن کجاست

2 راحت آتش پرستان خانه زاد آفت است مرهم داغی به از خاکستر گلخن کجاست

1 رخصت طوفان دهم گر اشک عالمگیر را گم کند چون موج دریا رشته تدبیر را

2 دل که بی آه است خواهم از نظر افکندنش بر میان بهر چه بندم ترکش بی تیر را

1 بزم خاموشی است مطرب را نوای دیگر است حسن بیهوشی است مستان را صفای دیگر است

2 پرده بیگانگی آیینه دار صورت است هر که نشناسی به معنی آشنای دیگر است

1 صبح شد ساقی بده جام می دیرینه را تا بر افروزیم از این آتش چراغ سینه را

2 فصل گل تا از لب ساغر نگیری کام دل از میان هفته بیرون کن شب آدینه را

1 در حقیقت عاشق و معشوق را دل‌ها یکی است شیشه را از روی نسبت اصل با خارا یکی است

2 هست شام هجر ما آیینه صبح وصال نور و ظلمت پیش چشم مردم دانا یکی است

3 ناوکش چون بر دلی آید ز صد دل خون چکد عالمی را در گرفتاری ز بس دل‌ها یکی است

1 در بزم وفا یاد لب یار حرام است درکیش ادب مستی سرشار حرام است

2 چاک دل ما وقف گریبان غبار است جمعیت دیوانه به گلزار حرام است

1 شوخی دیوانه آب از شبنم گل خورده است سبزه اش تاب از نسیم جعد سنبل خورده است

2 بیخودی گل می کند از ناله نی در دلم نیستان پنداری آب از چشم بلبل خورده است