غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 محشر نمک از غبار ما داشت دیوانگی انتظار ما داشت

2 با دانه و دام راز می گفت صیاد سر شکار ما داشت

3 از بیخبری خبر گرفتیم جای تو دل انتظار ما داشت

1 دل در قدح ز شوق لبت آفتاب داشت در آب لعل آتش ما پیچ و تاب داشت

2 مطلب گداخت شوخی دشنام را چه شد حرف به لب نیامده ما جواب داشت

3 آزاده را فسانه راحت هم آفت است یوسف چه رنجها که ز تعبیر خواب داشت

1 منزل آوارگی شأن نشان ما نداشت ذره تا خورشید مغز استخوان ما نداشت

2 تا ستون می ساخت بازوی تپیدن می شکست نا توانیهای دل زور کمان ما نداشت

1 شهرت مجنون بهاری غیر رسوایی نداشت راز عاشق خاطر افسانه پیرایی نداشت

2 برق رسوایی کجا و خرمن طاقت کجا هر که آهی داشت سامان شکیبایی نداشت

1 کار اشکم بی تو از صحرا گذشت قطره زد چندان که از دریا گذشت

2 داشتیم از بس در این ره اعتبار هر که آمد همچو برق از ما گذشت

1 در غمش از خویش چون سیماب می باید گذشت چشم داری از خیال خواب می باید گذشت

2 مگذر از کویش که آنجا سرزمین چشم ماست هر قدم صد جا چو موج از آب می باید گذشت

1 دمی که مست حیا از من آن غزال گذشت ز رشک دیده چه گویم به دل چه حال گذشت

2 به گلشنی که درآید به جلوه نخل قدش چو ابر از سر سرو، آب انفعال گذشت

1 حرف شمع رخ او دوش در این خانه گذشت آتش رشک چو آب از سر پروانه گذشت

2 شکوه کفر است از او گرنه بیان می کردم کاشنایی زمن امروز چو بیگانه گذشت

3 تیره آن بزم که بی شمع رخ ساقی بود تلخ آن عمر که بی گردش پیمانه گذشت

1 شوخی حسن تو گه نقش و گهی نقاش گشت راز پنهان دو عالم از دل ما فاش گشت

2 دخل عالم نیست خرج چشم گریان را کفاف بارها در دور اشکم آسمان قلاش گشت

3 اعتبارم کمتر از ویرانه ای شد آه آه زانکه نتوانم گهی بر گرد آن سرفاش گشت

1 یا برای چشم بد تعویذ می باید نوشت یا خط بیزاری امید می باید نوشت