غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 ظلمت شب پردگی راز کیست نور سحر آینه پرداز کیست

2 ناله جانسوز بر آرد سپند سوختم این شعله آواز کیست

1 گلشن تویی بهار شکفتن به کام کیست شمشاد بنده تو رعونت غلام کیست

2 بی جلوه خوشخرامی و بی خنده خوش نمک سرو و گل از تو بلبل و قمری به دام کیست

3 مستی ندیده ام که سراغی نکره ام یاران طلسم توبه شکستن به نام کیست

1 دل ما سوخت دود گلخن کیست پر ز خون شد بهار گلشن کیست

2 آه بلبل چراغ خلوت ما نکهت گل نسیم دامن کیست

1 دوری گل بال مرغان قفس را عار نیست بینوایی همت بی دسترسی را عار نیست

2 دل کمان زور مطلب های عالم را شکست گر کشد آهسته تر گاهی نفس را عار نیست

1 هر کس از خیال نگاه تو دور نیست گر حور آیدش به نظر بی قصور نیست

2 داد دل از نهفتن رازی توان گرفت در کار عشق ناله و آهی ضرور نیست

1 یک شب که اشک تشنه افشای راز نیست بیدرد را گمان که دلم در گداز نیست

2 چون عشق گرم شد نشناسد جوان و پیر گل را به بزم شعله زخار امتیاز نیست

3 گر چشم عاشق است کزو به شکاف گور بر روی دل دری که ز زخم تو باز نیست

1 زبان ساختگیهای خاص و عامم نیست غنیمت است که یک ربط در کلامم نیست

1 راست رو را غمی از عربده دشمن نیست ره چو باریک شود وسعت برگشتن نیست

2 راه حرف است که دارد ز تو دورم فریاد ور نه در بزم تو نزدیکتری از من نیست

1 هلاک توبه پیمانه ام که خالی نیست فدای حسن صراحی شوم که خالی نیست؟

2 فتاده ای که کشد پا به دامن همت در این بساط کسی غیر نقش قالی نیست

1 به نکهت چمنم بی تو آشنایی نیست به رنگ غنچه دلتنگ من هوایی نیست

2 به هر کدام غمش لطف می کند خوب است میان ما و دل از درد او جدایی نیست