غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 آنکه برات چمن برگل و سنبل نوشت چون به دل ما رسید حرف تغافل نوشت

2 سبزه خط چون دمید از رخ او نوبهار نسخه دیوانگی بر ورق گل نوشت

1 دل که عمری داشت در خاطر تمنای خطت عاقبت دیوانه اش دیدم ز سودای خطت

2 فتنه شوخ است آیه تمکین نمی داند که چیست حسن بی پروا ندارد هیچ پروای خطت

1 چو نقد هستی ما سکه وجود گرفت نمود روی دلی عشق و هر چه بود گرفت

2 خیال طاقت نادیده را به غارت داد که بود اینکه ز ما هر چه هم نبود گرفت

1 درس بی آرامی از سیلاب می باید گرفت نسخه بیتابی از سیماب می باید گرفت

2 موسم گل می رسد ساغر پرستان فرصت است خون زاهد از شراب ناب می باید گرفت

3 می دهد از راز پنهانش خبر چین جبین سرخط باطن ز موج آب می باید گرفت

1 عقل از دیوانگی ارشاد می باید گرفت بی تکلف مشربی را یاد می باید گرفت

2 قاتلی دارد که نامش را نمی داند هنوز بیدماغی از دل ما یاد می باید گرفت

1 در شب آدینه بزم حال می باید گرفت صبح شنبه جام مالامال می باید گرفت

2 نوبهاری می رسد خوش جلوه چون طاوس مست می پرستان عید استقبال می باید گرفت

3 گه برای دوستان گه از برای دشمنان گه برای دوستان گه از برای دشمنان

1 رخ تو نسخه خوبی زلاله زار گرفت کلید گلشن حسن از کف بهار گرفت

2 شکسته است دلم را غم زمانه چنان که آرزو نتواند در او قرار گرفت

1 افسون غم ز خاطر من می توان گرفت راه شکفتگی به چمن می توان گرفت

2 در گلشنی گداخته خاموشیت مرا کز غنچه هم گلاب سخن می توان گرفت

3 دارد شهید زندگیم بی تو آسمان خون مرا ز کشتن من می توان گرفت

1 یاد او کرد ز دل تا چشم حیران گل شکفت نام او بردم ز لب تا گوش مستان گل شکفت

2 بسکه لبریز تماشای تو بودم زیر تیغ از گل هر قطره خونم صد گلستان گل شکفت

1 هوا را سرافرازی می دهد نخل خرامانت تذروستان شود روی زمین از موج جولانت

2 ز حیرت سرگرانی کم نگه اما چه می دانی که نرگسدان کند باغ نگه را چشم خندانت