شد شیشه خانه باغ دل از جان سخت ما از اسیر غزل 73
1. شد شیشه خانه باغ دل از جان سخت ما
جز سنگ فتنه یار نیارد درخت ما
رام طاعتیم و کشاکش کمند ما از اسیر غزل 74
1. رام طاعتیم و کشاکش کمند ما
صید دلیم و گردن تسلیم بند ما
ارغوان زار شفق یک آتش بی دود ما از اسیر غزل 75
1. ارغوان زار شفق یک آتش بی دود ما
نرگسستان سحر یک اشک آه آلود ما
زلف ساقی گر نیندازد گره در کار ما از اسیر غزل 76
1. زلف ساقی گر نیندازد گره در کار ما
سبحه گردد شرمسار زهد از زنار ما
گر ندانی تا قیامت راز ما از اسیر غزل 77
1. گر ندانی تا قیامت راز ما
نقش کن بر لوح دل انداز ما
چه حرف مهر و وفا گوش کرده ای از ما از اسیر غزل 78
1. چه حرف مهر و وفا گوش کرده ای از ما
چه دیده ای که فراموش کرده ای از ما
گردش چشم تغافل ساغر لبریز ما از اسیر غزل 79
1. گردش چشم تغافل ساغر لبریز ما
اشک گلگون است در راه طلب شبدیز ما
آیینه شود دود چراغ نفس ما از اسیر غزل 80
1. آیینه شود دود چراغ نفس ما
خورشید بود سایه خار هوس ما
گردیده خوان نعمت وجه معاش ما از اسیر غزل 81
1. گردیده خوان نعمت وجه معاش ما
خجلت کشد زخود دل کاهل تلاش ما
غمش باشد شراب بیغش ما از اسیر غزل 82
1. غمش باشد شراب بیغش ما
تراود آب حیوان زآتش ما
زخمی افسانه ناصح نگردد گوش ما از اسیر غزل 83
1. زخمی افسانه ناصح نگردد گوش ما
صاف رحمت می چکد از درد نوشانوش ما
تا شد ز یاد تو روشن چراغ ما از اسیر غزل 84
1. تا شد ز یاد تو روشن چراغ ما
آیینه شبنمی است زگلهای باغ ما