غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 پری گشته آیینه دار هوا توان دیدن از روی کار هوا

2 چرا مست و مجنون نباشد کسی هوای بهار و بهار هوا

3 برازنده سینه چاک ابر ز عکس شفق لاله زار هوا

4 گداز خجالت گلابش کند شود بوی گل گر دچار هوا

1 عشق ساغر داده شوق تشنه دیدار مرا خواب آسایش نبیند چشم بیدار مرا

2 هر نفس از ساغر اشکم بهاری تر دماغ خوی او برخود شگون دانسته آزار مرا

3 بی محبت سازی از مطرب جدا افتاده ام ناله ای هردم پریشان می کند تار مرا

4 هرکف خاکسترم رنگ بهار دیگر است بوی گل آتش به دامن می زند خار مرا

1 زخمی افسانه ناصح نگردد گوش ما صاف رحمت می چکد از درد نوشانوش ما

2 بی سرو پا قطره ایم اما خروشی می کنیم اینقدر هم بس که بر دریا گشود آغوش ما

3 توبه می فرماید اما می کشد پنهان شراب زهره یک ساقی است از میخانه می نوش ما

4 با وجود آنکه باج مشرب از عالم گرفت برنیاید با دل ما سعی کاهل کوش ما

1 گر صدق کلامت ندهد بال یقین را پرواز تجرد که دهد روح امین را

2 از شرع تو هرکیش گدازد زخجالت چون موم که بر شعله زند نقش نگین را

3 غیر ازدل پاک تو کسی دور نریزد چون درد ته شیشه آلوده زمین را

4 شوق مه عید شب معراج برآورد بر بام فلک عیسی خورشید قرین را

1 جذبه‌ها زین کوشش بی‌بال و پر دیدیم ما کعبه و بتخانه را در یک سفر دیدیم ما

2 هجر ما آیینه وصل است و بعد آیین قُرب هر قدر شد دور آن را بیشتر دیدیم ما

3 از غبار ما بهار چشم حیران می‌چکد فیض‌ها از همت اهل نظر دیدیم ما

4 وسعت جولان موری نیست در زیر فلک عرصه کون و مکان را مختصر دیدیم ما

1 سرمه حیرتش اکسیر نگاه است مرا سایه گل به نظر چشم سیاه است مرا

2 بسکه گشتم به چمن محو خرام تو چو آب سبزه هر لب جو طرف کلاه است مرا

3 دارم از همت داغ تو جهان زیر نگین سرمه سوختگی گرد سپاه است مرا

4 تربیت یافته دود دلم همچو شرار گلستان جلوه این ابرسیاه است مرا

1 سیرگاه قدح کشان مهتاب شوخی پیر دلجوان مهتاب

2 ابرو باران و روح لاله وگل صبح نوروز می کشان مهتاب

3 سایه برگ‌ها چراغان‌ها کرده گل فرش بوستان مهتاب

4 در سفیداب قلع رنگ صفا چهره پرداز گلستان مهتاب

1 از مهر تو سینه ها اثرها وز داغ تو دیده ها نظرها

2 پرواز فنا چه بی نشان است در سینه نهفته بال و پرها

3 کم قدری اوج اعتبار است افزون شده ام ز بیشترها

4 شایستگی عداوتم نیست پر منفعلم ز کینه ورها

1 بس که می‌ترسم از جدایی‌ها می‌گریزم از آشنایی‌ها

2 ناله‌خیز است متصل چون نی بند بند من از جدایی‌ها

3 دل منت گزیده می‌داند که چه درد است با دوایی‌ها

4 تربتم را بهار آبله کرد گل باغ برهنه‌پایی‌ها

1 از بسکه خورد نیش خموشی بیان ما خون شد به رنگ غنچه زبان در دهان ما

2 فیض هوای شوق جهانگرد بیشتر پرواز می کند چو هما استخوان ما

3 جایی که خاک معرکه پرواز می کند گردی که بر نخاسته از جا نشان ما

4 شد استخوان سینه سطرلاب امتحان داغ تو بود اختر هفت آسمان ما