غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 گر به دام افتد هوای گلستان در سر مرا آتش پرواز گردد یاد بال و پر مرا

2 آهن شمشیر من در صلب خارا برق بود سوخت خون ساده لوحی در رگ جوهر مرا

3 صیقل آیینه ام در سنگ خارا می نمود از برای دیدن خود داشت روشنگر مرا

4 آسمان با گوهر من آبرویی دیده بود ساخت چون اخگر نهان در بحر خاکستر مرا

1 بی رخت شکوه ز بخت سیهی نیست مرا لاف طاقت زده ام کم گنهی نیست مرا

2 دیده گر جلوه گه گلشن امید شود همچو نرگس سر و برگ نگهی نیست مرا

3 حلقه دام در این سلسله محراب دعاست ورنه در هر دو جهان سجده گهی نیست مرا

4 می زند سوز دلم طعنه به آرام سپند به ز آتشکده آرامگهی نیست مرا

1 اندیشه کند قبله شکیبایی ما را آیینه کند آینه رسوایی ما را

2 تا عشق رمیدن کند از یاد نگاهی وحشت زخدا خواسته تنهایی ما را

3 بی رخصت دل جرأت نظاره حرام است باور نکنی شهرت خود رایی ما را

4 هر سایه مژگان به نظر قبله نما شد حیرت ندرد پرده بینائی ما را

1 فسونی خوانده چشمت شیشه‌ها را که نرگسدان کند اندیشه‌ها را

2 خدایا وحشیان را رام ما کن نخستین این تغافل‌پیشه‌ها را

3 مه نو در شفق خوش می‌نماید به طاق ابرویش نه شیشه‌ها را

4 هر آهی بلبلی یا باغبانی غمش گلزار کرد اندیشه‌ها را

1 عکس مهتاب کشیده است پریخانه در آب شده از موج عیان محشر دیوانه در آب

2 گر خیال تو چراغ دل گوهر گردد خیزد از موج شرار پر پروانه در آب

3 خانه پرداخته مجنون غم سیلابش نیست کشتی اوست سبکباری ویرانه در آب

4 گردد از سبزه و خاشاک همان بر لب جو رو بشویند اگر جاهل و فرزانه در آب

1 آیینه خرد حسن ز بازار دل ما سوگند خورد عشق به دیدار دل ما

2 آنها که دل از گل،ستم از رحم ندانند حیف است که باشند هوادار دل ما

3 با عربده بیگانه شدن فکر دل تو بی حوصله دیوانه شدن کار دل ما

4 بیخوابی اندیشه دل حوصله می سوخت شد داغ جنون دیده بیدار دل ما

1 بی غنچه و لاله داغ پیدا بی نقش قدم سراغ پیدا

2 از چشمه طور می خورد آب پیداست ز چشم داغ پیدا

3 عشق است نهان و آشکارا کی می شود از چراغ پیدا

4 در زاویه های خاک پنهان در آینه های داغ پیدا

1 نکرده شکوه بیجا زیارت لب ما اثر ز خود رود از انتعاش یارب ما

2 نه از نزاع وبالی نه از جدل خللی فروغ آینه صاف ماست کوکب ما

3 غبار خاطر پرواز گل نمی گردیم قضا به شهپر عنقا نوشته مطلب ما

4 ریاض غفلت از این چشمه می شود سیراب چگونه صبح نخندد به گریه شب ما

1 گردون ز بسکه برد غمت در دیارها از روز من گرفت سبق روزگارها

2 عمر ابد به خاک درت جان سپرد و گفت مشت غبار رهگذر انتظارها

3 کردم زیاد روی تو روشن چراغ فال از پرتو دلم شررستان غبارها؟

4 جوش بهار بگسلد از هم که از رخت گل می زنیم بر سر لیل و نهارها

1 صبح است مست باده دوشینه هوا چاک است از تبسم گل سینه هوا

2 پر می زند چو باز شکاری قدح ز موج بال تذرو دیده در آیینه هوا

3 کبک پیاله دل به شکفتن نمی دهد گردیده می مصاحب دیرینه هوا

4 شبنم به روی گل چو مرصع پیاله ای است از قطره قطره گوهر گنجینه هوا