یا جلوه مده فرشته ها را از اسیر غزل 13
1. یا جلوه مده فرشته ها را
یا خام مکن برشته ها را
فسونی خوانده چشمت شیشه‌ها را از اسیر غزل 14
1. فسونی خوانده چشمت شیشه‌ها را
که نرگسدان کند اندیشه‌ها را
به دل دوزد نگاهت سینه‌ها را از اسیر غزل 15
1. به دل دوزد نگاهت سینه‌ها را
به گل گیرد رخت آیینه‌ها را
گفتن راز چرا عربده پرداز چرا از اسیر غزل 16
1. گفتن راز چرا عربده پرداز چرا
به نیازی که نفهمیده ای این ناز چرا
گر یار در دل است عبث آرزو چرا از اسیر غزل 17
1. گر یار در دل است عبث آرزو چرا
گر دیده محو اوست دگر جستجو چرا
چه گویم با کسی راز دل دیوانه خود را از اسیر غزل 18
1. چه گویم با کسی راز دل دیوانه خود را
که خوابم می برد گر سرکنم افسانه خود را
زوالی نیست دست پیشتر را از اسیر غزل 19
1. زوالی نیست دست پیشتر را
زدم در پرده راه هر نظر را
چو آیینه در دل گدازم نفس را از اسیر غزل 20
1. چو آیینه در دل گدازم نفس را
شکستن مبادا طلسم قفس را
کرده ام از خون دل خالی ایاغ خویش را از اسیر غزل 21
1. کرده ام از خون دل خالی ایاغ خویش را
می رسانم از می حسرت دماغ خویش را
داشتی مخصوص من تا لطف عام خویش را از اسیر غزل 22
1. داشتی مخصوص من تا لطف عام خویش را
کردی آزاد از غم عالم غلام خویش را
بسکه با حیرت برآوردیم کام خویش را از اسیر غزل 23
1. بسکه با حیرت برآوردیم کام خویش را
بر جبین ما نویسد عشق نام خویش را
آنکه گرداند ز ما دانسته راه خویش را از اسیر غزل 24
1. آنکه گرداند ز ما دانسته راه خویش را
کاش می آموخت برگشتن نگاه خویش را