غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 هوا گلشن به گلشن می کشد دیوانه ما را زخون توبه موج گل کند پیمانه ما را

2 شرابت دام می چیند تغافل جام می بخشد به ما گر واگذارد دل وفا بیگانه ما را

3 سپند چشم بدکام دو عالم می توان کردن شرابت می پرستد گریه مستانه ما را

4 ز رویت شعله ها گلشن ز خویت شمع ها روشن تماشا برگ گل سازد پر پروانه ما را

1 اندیشه کند قبله شکیبایی ما را آیینه کند آینه رسوایی ما را

2 تا عشق رمیدن کند از یاد نگاهی وحشت زخدا خواسته تنهایی ما را

3 بی رخصت دل جرأت نظاره حرام است باور نکنی شهرت خود رایی ما را

4 هر سایه مژگان به نظر قبله نما شد حیرت ندرد پرده بینائی ما را

1 یا جلوه مده فرشته ها را یا خام مکن برشته ها را

2 دهقانی برق اگر نباشد انبار کنند کشته ها را

3 کی می گزد آتش قیامت در کوره دل برشته ها را

4 یا رب که بلای جان ما ساخت این شبنم گل سرشته ها را

1 فسونی خوانده چشمت شیشه‌ها را که نرگسدان کند اندیشه‌ها را

2 خدایا وحشیان را رام ما کن نخستین این تغافل‌پیشه‌ها را

3 مه نو در شفق خوش می‌نماید به طاق ابرویش نه شیشه‌ها را

4 هر آهی بلبلی یا باغبانی غمش گلزار کرد اندیشه‌ها را

1 به دل دوزد نگاهت سینه‌ها را به گل گیرد رخت آیینه‌ها را

2 بهار سینه‌صافی بی‌خزان‌تر ز دل روبد غبار کینه‌ها را

3 بیا زاهد که مست سجده یابی به پای خُم شب آدینه‌ها را

4 نخستین گام سر باید نهادن که بالا می‌رود این زینه‌ها را

1 گفتن راز چرا عربده پرداز چرا به نیازی که نفهمیده ای این ناز چرا

2 دل ما هست اگر مطلبت آزار کسی است روی دل دادن آیینه غماز چرا

3 دل اگر می تپد افلاک ز هم می ریزد در فضای قفس این شوخی پرواز چرا

4 گرد هرگردش چشم تو دلم می گردد نه بپرسی که چرا خانه برانداز چرا

1 گر یار در دل است عبث آرزو چرا گر دیده محو اوست دگر جستجو چرا

2 ساقی پراست میکده دل ز بحرها الفت شکار شیشه و جام و سبو چرا

3 ما را گداخت عمری و کس را خبر نکرد گر ریختیم خون مروت مگو چرا

4 خالق وکیل ماست خلایق همین بس است! گفتیم حرف خویش دگر گفتگو چرا

1 چه گویم با کسی راز دل دیوانه خود را که خوابم می برد گر سرکنم افسانه خود را

2 سرانجام خیال توتیای غیرتی دارم به چشم خود کشم خاکستر پروانه خود را

3 غبار خاطرم خوش گریه آلود است می خواهم به سیل اضطراب دل دهم ویرانه خود را

4 ندارم سجده ای کز عهده خجلت برون آیم سرکوی وفا یعنی عبادتخانه خود را

1 زوالی نیست دست پیشتر را زدم در پرده راه هر نظر را

2 اگر سرد است اگر گرم است خونم به هر رگ بسته دست نیشتر را

3 برآید گرد اگر دریا و ازکان شکستی کی رسد آب گهر را

4 جنون نقش نگین خویش دارد نهان لوح طلسم خیر و شر را

1 چو آیینه در دل گدازم نفس را شکستن مبادا طلسم قفس را

2 نه بلبل نه پروانه این جذبه دارد دهد بال پرواز من خار و خس را

3 به یاد تو پیمانه بخشم هوا را به بوی تو گلدسته بندم هوس را

4 دچارم نشد ناله وگریه گاهی که سازم پریشان دماغ جرس را