حدیث لعل تو را گر چه مختصر دانم از اسیر غزل 766
1. حدیث لعل تو را گر چه مختصر دانم
غنیمت است که از هیچ بیشتر دانم
ز چشم تر نمی‌آید تماشایی که من دانم از اسیر غزل 767
1. ز چشم تر نمی‌آید تماشایی که من دانم
نگنجد در دل اندیشه سودایی که من دانم
اگر بیهوده گردم شهر از صحرا نمی دانم از اسیر غزل 768
1. اگر بیهوده گردم شهر از صحرا نمی دانم
اگر ساغر پرستم قطره از دریا نمی دانم
کو جنون تا از می وارستگی ساغر زنم از اسیر غزل 769
1. کو جنون تا از می وارستگی ساغر زنم
خنده تر دامنی بر موجه کوثر زنم
صلحم نساخت با تو در جنگ می زنم از اسیر غزل 770
1. صلحم نساخت با تو در جنگ می زنم
یک شیشه خانه حوصله بر سنگ می زنم
مستم پیاله بر سر افسانه می زنم از اسیر غزل 771
1. مستم پیاله بر سر افسانه می زنم
سنگ صنم به شیشه بتخانه می زنم
صد زبان گر بهر عذر مدعا پیدا کنم از اسیر غزل 772
1. صد زبان گر بهر عذر مدعا پیدا کنم
مدعایی را که نشناسم کجا پیدا کنم
کو جنون کز سنگ طفلان خانه‌ای پیدا کنم از اسیر غزل 773
1. کو جنون کز سنگ طفلان خانه‌ای پیدا کنم
خواب راحت چون شرر در بستر خارا کنم
کو فرصتی که شکوه ندانسته سر کنم از اسیر غزل 774
1. کو فرصتی که شکوه ندانسته سر کنم
جان را کنم نثار و سخن مختصر کنم
از صبر من آزرده شد تا چند آزارش کنم از اسیر غزل 775
1. از صبر من آزرده شد تا چند آزارش کنم
یک چند هم بیتابیی دانسته در کارش کنم
کو جنون کز می سودا قدحی نوش کنم از اسیر غزل 776
1. کو جنون کز می سودا قدحی نوش کنم
عقل را بیخود از این نشئه سرجوش کنم