از شکستن دل ما رام تظلم نشود از اسیر غزل 622
1. از شکستن دل ما رام تظلم نشود
هر چه خواهد بشود صید ترحم نشود
مستی ز شور لعل تو هشیار میشود از اسیر غزل 623
1. مستی ز شور لعل تو هشیار میشود
خواب از خیال چشم تو بیدار میشود
از من آن چشم تغافلکیش غافل میشود از اسیر غزل 624
1. از من آن چشم تغافلکیش غافل میشود
گر چنین خواهد گذشتن کار مشکل میشود
بیدلی صبر نیندوخته ای می خواهد از اسیر غزل 625
1. بیدلی صبر نیندوخته ای می خواهد
عاشقی چشم نظر دوخته ای می خواهد
مست است و عرض آتش رخسار می دهد از اسیر غزل 626
1. مست است و عرض آتش رخسار می دهد
خورشید را گداخت که را بار می دهد
هر که بیند لذت بیتابیم سر می دهد از اسیر غزل 627
1. هر که بیند لذت بیتابیم سر می دهد
اضطراب مرغ بسمل شوق را پر می دهد
عاشق از شوق نگاه واپسین جان می دهد از اسیر غزل 628
1. عاشق از شوق نگاه واپسین جان می دهد
چشم و دل را حسرت جاوید تاوان می دهد
اجر جفا و مزد وفا را که می دهد از اسیر غزل 629
1. اجر جفا و مزد وفا را که می دهد
تاوان عمر رفته ما را که می دهد
گر نگه نکهت گلزار حیا می باید از اسیر غزل 630
1. گر نگه نکهت گلزار حیا می باید
جور هم قاصد پیغام وفا می باید
نگهبان چراغ راز دل خاموش می باید از اسیر غزل 631
1. نگهبان چراغ راز دل خاموش می باید
امانتدار نقد دوستی بیهوش می باید
از آتش ما گر نفسی دود برآید از اسیر غزل 632
1. از آتش ما گر نفسی دود برآید
از شرم نگاهش عرق آلود برآید
هر دل که ز بیداد تو نومید برآید از اسیر غزل 633
1. هر دل که ز بیداد تو نومید برآید
چون ذره نظرکرده خورشید برآید