غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 از راز محبت که گلی جز خطرش نیست آن گشته خبردار که از خود خبرش نیست

2 تأثیر هوس در گرو گفت و شنید است عاشق دل پیغام و دماغ خبرش نیست

3 هر شور تغافل نمک زخم نگاهی است حرف است که بر حال اسیران نظرش نیست

4 تا کی بگدازیم در آن بزم ز غیرت گر گل شده پروانه غم بال و پرش نیست

1 قرب شاهان بی صدف کی گوهر شهوار یافت از ریاضتهای زندان دولت بیدار یافت

2 دل چو طفلان از شعف با توبه بازی می کند غنچه رنگینی از گلزار استغفار یافت

3 گرد عالم گشت مجنون جای آسایش ندید سایه خاری در این صحرای ناهموار یافت

4 کرد از پرواز ابر تندرو خود را سبک بحر از تمکین لنگر عزت سرشار یافت

1 هر دم ز گریه فیض نوی می‌توان گرفت سامان خرمنی ز جوی می‌توان گرفت

2 در راه شوق توشه دل درد دل بس است عمر گذشته را به دوی می‌توان گرفت

3 جولان دل شکاریش از کار برده است مستانه می‌رسد جلوی می‌توان گرفت

4 منشین ز پا که خضر دچارت نمی شود دامان شوق هرزه دوی می توان گرفت

1 بی غرض چون گردد الفت محرم و بیگانه کیست ساقی مجلس که و مهمان که صاحبخانه کیست

2 از نگاه حیرتم خون سمندر می چکد در چراغانی که دل پر می زند پروانه کیست

3 هر شکست خاطری چاک گریبان گل است کس چه می داند که در معموره و ویرانه کیست

4 مجلسی آماده می بینی نمی دانی چه سود آنکه می گرداند از شام و سحر پیمانه کیست

1 عنان دل به مژگان می‌توان داد دو عالم را به طوفان می‌توان داد

2 اگر دلگیر باشد یار از کس برای نیستی جان می‌توان داد

3 به گوش دل سروشی می‌توان گفت سرودی یاد مستان می‌توان داد

4 ز بویت شش جهت گلدسته بند است به پای خار و گل جان می‌توان داد

1 گلستان شو ز می تا نوبهار از چشم رنگ افتد ز بیتابی گلی هر گوشه با سروی به جنگ افتد

2 تماشا می کند آیینه چشم غزالانش نگاه او اگر بر داغ تصویر پلنگ افتد

3 خوش آن شوری که از نیرنگ چون مجلس بیارایی زگلبازی میان شیشه و دل جنگ سنگ افتد

4 برای آسیا یک دانه را یک خوشه می سازد فریبت می دهد نشو و نما چون کار تنگ افتد

1 جفا جویی سپند آتش اوست اجل مزدور خوی سرکش اوست

2 چو دید از سرگرانی کار ما ساخت تغافل تیر روی ترکش اوست

3 به چشمم آشنا می آید از دور مگر خورشید گرد ابرش اوست

4 اسیر از نا امیدی شادکام است مگر حسرت شراب بیغش اوست

1 بسکه از مهر او گداخته صبح علم صدق بر فراخته صبح

2 جلوه ای کن عجب تماشایی است برت آیینه خانه ساخته صبح

3 نرد با آفتاب می بازد رنگ خود را چرا نباخته صبح

4 چه بساطی به خویش چیده ز رنگ تا که را مشتری شناخته صبح

1 گشته آیینه بیقرار خطت شده طوطی مگر شکار خطت

2 بهر مشق دل شکسته نویس می کشیدیم انتظار خطت

3 می توان خواند شرح گلشن راز از تماشای نوبهار خطت

4 هر که روزش سیه شود بیند سر خورشید در کنار خطت

1 کرده خونم را صف مژگان چراغان زیر پوست موج نشتر می زند نبض شهیدان زیر پوست

2 بیش از این با حسرت سرشار بازی چون کنم بند بندم تا به کی رقصد چو طفلان زیر پوست

3 می توان از پوست پوشی ملک دارایی گرفت داد شهرت می زند طبل سلیمان زیر پوست

4 رشک گو خونم بریز و شوق گو نامم مبر عضو عضوم می تپد از دل چه پنهان زیر پوست