غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 جلوه حسن تو بس در صورت و معنی گرفت می توان از گرد مجنون دامن لیلی گرفت

2 قطره تا موج محیط بی نیازی گوهر است می توان سامانی از هر پاره کشتی گرفت

3 پرتو آیینه دارد حلقه دام وفا گریه ما عالمی از فیض یکرنگی گرفت

4 هر کجا گیرد مروت دامنت خونم بریز می توان از کشتنم اکسیر بی رحمی گرفت

1 گشته تا صیاد ما مژگان شوخ کرده صید مدعا مژگان شوخ

2 بر نمی آید فلک با تیغ ناز دارد اقبال رسا مژگان شوخ

3 دل عبادت می کند چشم مرا دیده ام نام خدا مژگان شوخ

4 از نگاه آشنا برگشته های تا به سر دارد چها مژگان شوخ

1 در دامت آن غبار که بر بال و پر نشست شد توتیای بینش و در چشم تر نشست

2 صبحش نوید دولت بیدار می دهد خورشید طالعی که شبی بیشتر نشست

3 پروانه چراغ دل روشن من است شبهای انتظار تو نقش سحر نشست

4 پرواز عندلیب چکد از غبار من نقش شکسگتیم ز گل بیشتر نشست

1 جلوه ای از چشم دل مستور نیست لن ترانی پرده دار طور نیست

2 پاکبازی را نشان دیگر است هر که سربازی کند منصور نیست

3 تا تو می آیی قیامت رفته است وعده وصل اینقدرها دور نیست

4 از غبارم آسمانها ساختند بیش از این افتادگی مقدور نیست

1 به دور چشم توام التجا به دوران نیست نگاه گرم کم از خاتم سلیمان نیست

2 فریب خورده دام نگاه می داند که زیر تیغ تغافل نشستن آسان نیست

3 ز گرد راه تو روشن کنم سواد نظر غبار بینشم از سرمه صفاهان نیست

4 مرا که یاد رخ دوست گلشن نظر است هجوم گریه کم از جوش عندلیبان نیست

1 در تماشای تو هر چشمی دلی است پاکی بینش قمار مشکلی است

2 هست برما بی بری چون بید بار شهرت بیحاصلی هم حاصلی است

3 آرزوی منصب دنیا بلاست قطره را هر موج امید ساحلی است

4 با نظر تنگی بود دنیا فراخ مور را هر نقش پا سرمنزلی است

1 سیم اشکم صیقل آیینه گلهای صبح می توان دیدن خیال رویت از سیمای صبح

2 ظلمت دل شسته نوری از جبینش می دهد در بغل آیینه ای دارد گل رعنای صبح

3 آسمان پنداری از گرد ره او می رسد بسکه رنگین چیده بر بالای هم کالای صبح

4 از بهار تازه ای گلدسته می بندد اثر جوش آه شب نشینان دامن گلهای صبح

1 گرفتار کمند عشق را صیاد حاجت نیست شهید خنجر بیداد را جلاد حاجت نیست

2 بلند آوازگی نخلی است از گلزار خاموشی گر از من بشنود مرغ چمن فریاد حاجت نیست

3 مرا خود شیشه دل می خورد بر سنگ ناکامی تو را در مکتب سنگین دلی استاد حاجت نیست

4 ز تأثیر توکل گشته ام از خلق مستغنی مرا در بی نیازی از کسی امداد حاجت نیست

1 جز مراد دلت مرادم نیست درد با صاف اعتقادم نیست

2 گفتمش وعده های بوسه چه شد کرد لب خنده ای که یادم نیست

3 داد گردم به باد راز جنون چه کنم با کس اعتمادم نیست

4 هرزه دردسر دعا چه دهم مطلبی در خور مرادم نیست

1 که گفته سنگ دلت کفه محبت باد دعای کیست که صبرم رمیده طاقت باد

2 مرا به عاشق دیوانه رحم می آید غریب کیست دلش آشنای طاقت باد

3 در آتش دل الفت ندیده خویشم که آرمیدگیش صید دام وحشت باد

4 هزار رنگ شکفتند میکشان ساقی گل همیشه بهار تو ابر رحمت باد