غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 چه شد گردیده‌ام حیران، لبم خاموش می‌گردد شب وصلت در و دیوار چشم و گوش می‌گردد

2 مروت‌پروری عاجزنوازی اینچنین باید تحمل کیش می‌بیند تغافل کوش می‌گردد

3 چو مضمونی که در دل بگذرد نازک‌خیالان را سخن هردم به گرد آن لب خاموش می‌گردد

4 نه ساقی می‌شناسد نی صراحی نی قدح نی می دل دیوانه من خود به خود بیهوش می‌گردد

1 خرقه پوشی است خودنمایی نیست عشقبازی است میرزایی نیست

2 گل خورشید اگر به سر زده ای همچو خار برهنه پایی نیست

3 حال مجنون ز گرد مجنون پرس دور گردی است آشنایی نیست

4 خون دل جرعه جرعه نوشیدن کار رندی و پارسایی نیست

1 گریه بیقرار پیدا نیست نمک روزگار پیدا نیست

2 دیدم آیینه خانه دو جهان هیچکس غیر یار پیدا نیست

3 بسکه در دل گداختیم نفس خاک ما را غبار پیدا نیست

4 بینش ناقص که می گوید که نهان آشکار پیدا نیست

1 نشینم گوشه ای با خاطر ناشاد هر ساعت کنم دزدیده از دست دل خود داد هر ساعت

2 نگاهم را که محو جلوه های آتشین دارد که از خویش گدازد شعله فریاد هر ساعت

3 من آن صیدم که در صحرای وحشت می دود دایم تپد در سینه از قیدم دل صیاد هر ساعت

4 به جانان راز خود را یک به یک خاطر نشان کردم ز رنگ آمیزی آیینه بیداد هر ساعت

1 از رشک بلبلم دل حسرت نصیب نیست از صد هزار غنچه یکی خنده زیب نیست

2 از هر گلی چراغ به رنگی کشد گلاب پروانه خام مشغله چون عندلیب نیست

3 بیگانه خویش می شود از مشرب رسا الفت به هر کجا که نشیند غریب نیست

4 تأثیر ناله از دل آسوده می برند درکشوری که درد نباشد طبیب نیست

1 داری تمام عالم اگر آشنا یکی است از توست هر چه خواهی اگر مدعا یکی است

2 آیینه دار تفرقه باشد حضور دل صد جلوه بیش و ساغر گیتی نما یکی است

3 در آب و خاک میکده دل دویی مباد درد ته پیاله و صاف وفا یکی است

4 داریم قاتلی که ز یاد خرام او گرد خرابه دل و آب بقا یکی است

1 لطف سخن و تازگی لفظ و ادا هیچ بیتابی ما حیرت ما شکوه ما هیچ

2 از حال خود آیا چه دهم درد سر تو جز اینکه مکرر بنویسم دو سه جا هیچ

3 مضمون کتابت بود آشفته غبارم زنهار مپرسی دگر از باد صبا هیچ

4 گوشی که نباشد لب گویا چه سراید چون درد سخن نیست دگر زمزمه ها هیچ

1 گل هر ابر رنگین هوایی است دل هر قطره گلچین هوایی است

2 طراوت از طراوت می زند جوش لب هر موج تحسین هوایی است

3 سپندی سوزم از حیرت در این دشت که هر گردیش آیین هوایی است

4 نفس دزدیده تر کز هر گل صبح هوا در خواب شیرین هوایی است

1 فرزانگی در آتش غفلت سپند کیست دیوانگی شکار و رهایی کمند کیست

2 خاکم به باد رفت و غبارم ز جا نخاست معمار من طبیعت مشگل پسند کیست

3 رشک شبم در آتش پروانگی گداخت تا صبح عندلیب گل غنچه خندکیست

4 گردم ز بوی گل به هوا دام می کشد رعنا تذرو جلوه رعنا سمند کیست

1 آهم گره‌گشاست مدد می‌توان گرفت نومیدیم رساست رصد می‌توان گرفت

2 از تیغ عشق خون مکافات می‌چکد داد وفا ز اهل حسد می‌توان گرفت

3 تسلیم جوست خوی فراموشکار من جان می‌توان سپرد و سند می‌توان گرفت

4 دشت جنون قلمرو وحشی از نگاه اوست از آهوی رمیده بلد می‌توان گرفت