غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 دو جهان از کتاب دل ورقی است زندگی سطری و فنا سبقی است

2 تب رشک که سوخت گلشن را غنچه تبخاله ای و گل عرقی است

3 گل خورشید غنچه می خندد صبح بی باده شام بی شفقی است

4 هنر از عیب می توان دانست عالم آیینه خانه سبقی است

1 بازم از مژگان شوخی خارخار عاشقی است دل درون سینه ام از انتظار عاشقی است

2 سبزه خط گر دمید از گلشن حسنت چه غم بیقراران رخت را نوبهار عاشقی است

3 خوشدلی ارزانی یاران فارغبال باد من دل خرم نمی خواهم که عار عاشقی است

4 زان وفا دشمن جفا چندانکه بینی صبرکن اینچنین می باشد ای دل کار و بار عاشقی است

1 داری تمام عالم اگر آشنا یکی است از توست هر چه خواهی اگر مدعا یکی است

2 آیینه دار تفرقه باشد حضور دل صد جلوه بیش و ساغر گیتی نما یکی است

3 در آب و خاک میکده دل دویی مباد درد ته پیاله و صاف وفا یکی است

4 داریم قاتلی که ز یاد خرام او گرد خرابه دل و آب بقا یکی است

1 دامان پاک عاشق و برگ سمن یکی است خاکستر وفا و عبیر چمن یکی است

2 هر جا که هست در قدم یار خوشنماست سروی چو نیست رونق دشت و دمن یکی است

3 از وصل در گدازم و از هجر در خمار بیدرد را گمان که مگر درد من یکی است

4 دلتنگی و بیهده کردی شکار او قدر گداز و قیمت دل سوختن یکی است

1 جایی که دامگاه غزال رمیدگی است صیاد چاره وحشت در خون تپیدگی است

2 احرام طوف کعبه دیدار بسته ایم در بند زاد و راحله بودن ندیدگی است

3 یک دیده خواب راحت سیمابم آرزوست بی طاقتی به مذهب ما آرمیدگی است

4 کی می رسد به گوشه ابروی او هلال این دلکشی به زورکمان کشیدگی است

1 در تماشای تو هر چشمی دلی است پاکی بینش قمار مشکلی است

2 هست برما بی بری چون بید بار شهرت بیحاصلی هم حاصلی است

3 آرزوی منصب دنیا بلاست قطره را هر موج امید ساحلی است

4 با نظر تنگی بود دنیا فراخ مور را هر نقش پا سرمنزلی است

1 هر سبزه این باغ نشان خم دامی است هر سرو و گلی نغمه سرای جم و جامی است

2 آمیخته با چشم ترم شور تماشا هر قطره سرشکم نمک فتنه عامی است

3 وارستگی ما وگرفتاری عالم هر وحشی رم کرده نظر کرده دامی است

4 شبنم به شرر حوصله داغ فروشد در گلشن و گلخن ز تمنای تو دامی است

1 خموشیها عجب شیرین زبانی است لب کم حرف رنگین داستانی است

2 سر هر خار این صحرای خونخوار نشان بیرق صاحبقرانی است

3 اشارتهای مدهوش زمانه تغافلهای خاموش بیانی است

4 میندیش از خم بازوی سرکش خدنگ هر کج اندیشی کمانی است

1 بهار عمر و نوروز جوانی است دریغا قحط سال شادمانی است

2 دلی دارم که هیچش یاد من نیست ز بس مشغول غمهای نهانی است

3 ز فیض عشق شیرین کوهکن را شرار تیشه گنج خسروانی است

4 طلب کرده است جان را از من امروز خدنگ آن کمان ابرو نشانی است

1 حال دل را تنم از ضعف زبانم گویاست راز آتش ز جگر تشنگی خس پیداست

2 تو و مستانه لباسی که طرازی تن خویش می توان کرد تفاخر که فلان بی سرو پاست

3 شدم از ضعف غباری که نیایم به نظر صورت هستیم از آینه دل پیداست

4 ذره هر چند شود گرد فنا خورشید است قطره هر چند شود خاک نه آخر دریاست؟