غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 فراموشی فراموش دل ماست محبت حلقه در گوش دل ماست

2 چه دریاها که در یک قطره خون است زمین و آسمان جوش دل ماست

3 می الفت فراموشی ندارد دو عالم بیخودی هوش دل ماست

4 بساطی چیده ایم از سینه صافی ادب یک جام سرجوش دل ماست

1 چشم بدخو چون هجوم آورد طاقت خوشنماست چون غضب شمشیرکین بندد مروت خوشنماست

2 پیر خود بار اطاعت برده بر دوش غرور از جوانان خجالت پیشه طاعت خوشنماست

3 رستمی در گفتگو با خصم عاجز کیش نیست دست داری حرف عجز آمیز جرأت خوشنماست

4 چون شود بیدار کارش بیش می آید ز دست جوهر شمشیر را خواب فراغت خوشنماست

1 چمن چمن گل آشفتگی به دامن ماست نسیم اگر دم عیسی است برق خرمن ماست

2 چمن شناس نیم از خزان چرا پرسم شکست حادثه دور از قفس که مسکن ماست

3 چسان جواب دل بینوای خویش دهیم که خون ناحق صد آرزو به گردن ماست

4 نسیم شرطه دریا دلان شکست بس است بجز خطر همه گر ناخداست دشمن ماست

1 ز فیض گریه چمن یک بساط چیده ماست بهار نشئه می حاصل رسیده ماست

2 چراغ حسن بود روشن از فروغ حجاب گلی که خنده ندانسته نور دیده ماست

3 گلی زگلشن عیش گذشته می چینم بهار رفته نشان دل رمیده ماست

4 به رنگ و بوی گل از یاد خویشتن رفتم وداع اول شوق سفر ندیده ماست

1 دردی که رنگ چاره نداند دوای ماست شمعیم و زود کشتن ما خونبهای ماست

2 در عاشقی به اوج توکل رسیده ایم از فیض فقر بال هما بوریای ماست

3 درکشتی حباب کشیدیم رخت خویش خاطر شکسته ایم و خطر ناخدای ماست

4 در بزم بیخودان تو قانون دیگر است لب بسته ایم و ساز خموشی نوای ماست

1 به رنگ باده صراحی طلسم هستی ماست قدح مصاحب ایام تنگدستی ماست

2 همینقدر به سرکویش اعتبار بس است که چرخ داغ ز بخت بلند و پستی ماست

3 ز جام باده شراب نظاره می نوشیم خیال چشم تو سرمشق می پرستی ماست

4 به یاد نرگس ساقی کشیده ایم شراب پیاله تشنه توفیق پیشدستی ماست

1 فتادگی ثمر نخل سرفرازی ماست خزان یاس گل باغ بی نیازی ماست

2 به زیر تیغ تو بی اختیار می رقصیم ز سرگذشتگی ما کمینه بازی ماست

3 نظر به دیده پاک است ابر رحمت را چو قطره دامن تر جامه نمازی ماست

4 نگاه گرم تو در عالم آرزو نگذاشت تغافل است که در فکر کارسازی ماست

1 به عالم حکم اشک ما روان است زمین آیینه دار آسمان است

2 سرایتهاست با این چهره زرد گل سیراب اشکم زعفران است

3 چها گل می کند در عشقبازی بهارش دست پرورد خزان است

4 چرا رنگین نسازد انجمن را کدوی باده پیر دلجوان است

1 درد دل گفتن همین تنها نه در نا گفتن است راز دانان را حکایت حرف بیجا گفتن است

2 دعوی فهمیدگی را حاجت اثبات نیست معنی پیچیده را لطف بیان ناگفتن است؟

3 گفتگوها طره مطلب پریشان کردن است حرف نافهمیده را معنی همین وا گفتن است

4 معنی توحید خاموشی است یا اقرار عجز حجت و برهان دو کج بحثند از ما گفتن است

1 مژه ها با نگاه در سخن است مو به مویم به آه در سخن است

2 کعبه سرگذشتگان نزدیک نارسایی به راه در سخن است

3 رتبه عشق از آن بلندتر است طفل اشکم به آه در سخن است

4 صبر هم اضطراب پرواز است گریه با کوه و کاه در سخن است