غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 نظر به جوهر اصلی نه زشت مکتسبی است که عیب زاده تصحیف باده عنبی است

2 فزود کام دل ما ز نا امیدی ما فروغ گوهر عاشق زلال تشنه لبی است

3 شکست خاطر ما خانه زاد خاطر ماست گواه نسبت خارا و شیشه حلبی است

4 ز جوش آینه باده صاف می گردد کمال رتبه عاشق ز اوج بی ادبی است

1 نه همین از دوری احباب داغم کرده است آسمان زهر هلاهل در ایاغم کرده است

2 مرده شمع مجلس افروزی که از هجران او جای روغن خون دل غم در چراغم کرده است

3 بسکه الفت داشت با من حسرت دیدار او در دل خود هر نفس گرد سراغم کرده است

4 نو بهاری رفته است از گلشن عالم برون گریه یاران در و دیوار باغم کرده است

1 از هر آتشکده ای سینه فگاری پیداست خاطر نازکی از هر سر خاری پیداست

2 هر دلی بتکده نقش و نگاری دارد من و آن نقش که از چهره یاری پیداست

3 صیدگاه دلم آیا ورق جلوه کیست که ز هر نقش قدم زخم شکاری پیداست

4 چه توان کرد که در عالم بی بال و پری جوهر ذره ز هر مشت غباری پیداست

1 بعد عمری سویم از روی مروت دیده است نرگس بیدارش امشب خواب الفت دیده است

2 مغزم از شوریدگی چون ذره می رقصد به سر آفتاب محشر داغ محبت دیده است

3 دل اگر در سینه جنبد رنگم از رو می رود خصم بیدل از من عاجز چه جرأت دیده است

4 جلوه مرد آزما بسیار و بینش ساده دل حرفها آیینه ام از خواب غفلت دیده است

1 قفل غم بهر گشاد دل کلید دیگر است نا امیدان را به نومیدی امید دیگر است

2 عالم می وسعتی دارد که در هر گوشه ای جام نوروز دگر پیمانه عید دیگر است

3 گرمی هنگامه دل از زیان و گوش نیست راز داران تو را گفت و شنید دیگر است

4 دید اگر داری چراغ از دور روشن می کنی تیره بختی مشرق روز سفید دیگر است

1 از اشک و آه من گل و سنبل شکفته است از ناله ام ترانه بلبل شکفته است

2 سیر خزان تنگدلی کرده ایم ما آن کس بهار کرده که گل گل شکفته است

3 هرکم نگاهیش ز دلم برده حیرتی این غنچه در بهار تغافل شکفته است

4 نشتر خلد به دیده خصم از غبار ما گلها ز فیض خار تحمل شکفته است

1 بسکه سودای تماشای تو پنهان در سر است هر سر موی مرا پرواز مژگان در سر است

2 از دل آرام سیماب جنون پرداز من چشمه آیینه را آشوب توفان در سر است

3 جذبه بی اختیارم تا کجا خواهد کشید پای در زنجیر و سودای بیابان در سر است

4 در به روی شام من صبح از شفق وا می کند مشت خاکم را هوای ابر نیسان در سر است

1 دلی ز دور به صد رنگ می‌نمایندت چو آب گشت دلت سنگ می‌نمایندت

2 تو مست باده نیرنگ و مطربان پرکار چه نغمه‌ها ز یک آهنگ می‌نمایندت

3 توکل تو بلند است و آرزو فربه قبای فقر از آن تنگ می‌نمایندت

4 دلت چو سخت ستم شد به اشک مظلومان حباب را گره سنگ می‌نمایندت؟

1 هر عارض افروخته مشاطه نازی است هر جنبش مژگان چمن آرای نیازی است

2 گلزار نسب نامه یاران عزیز است هر فاخته محمودی و هر سرو ایازی است

3 یک یک ورق صفحه ایجاد گشودیم هر صفحه بیکارتر آیینه رازی است

4 از آتش و آبم نفریبد گل و شبنم خضر ره من جلوه نظاره گدازی است

1 یاد زلف تو مرا مصرع حالی شده است دلم از دست تمنای تو خالی شده است

2 دل عبث مشکن اگر دیده عبرت داری جام جم بین که چه در خاک سفالی شده است

3 تا به خود می نگرد مصلحت اندیش غیور تربتش محوتر از نقش نهالی شده است

4 بی نیازی چه که از خویش گذشتن هنر است نیستی تاج سر همت عالی شده است