غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 بسکه سودای تماشای تو پنهان در سر است هر سر موی مرا پرواز مژگان در سر است

2 از دل آرام سیماب جنون پرداز من چشمه آیینه را آشوب توفان در سر است

3 جذبه بی اختیارم تا کجا خواهد کشید پای در زنجیر و سودای بیابان در سر است

4 در به روی شام من صبح از شفق وا می کند مشت خاکم را هوای ابر نیسان در سر است

1 سینه صافیهای من روشنگر است کعبه هم آیینه اسکندر است

2 سنبل خط جانشین زلف شد باغ حسنش را صفای دیگر است

3 نایب ابروست مژگان دراز سبزه باغ کسی آهنگر است

4 گریه ما را داده عمر جاودان چشمه حیوان ما چشم تر است

1 هر نفس جزو پریشان کتاب دیگر است هر خراش سینه بیت انتخاب دیگر است

2 دشت را دریا کند اشک نفس دزدیدگان نقش هر پایی در این دریا حباب دیگر است

3 ما فلک سیریم از ما دوری منزل مپرس جلوه ریگ روان تعبیر خواب دیگر است

4 تا نسیمی هست از گلزار بیرون کی روند بهر مستان بوی گل دود کباب دیگر است

1 الفت آباد محبت را خراج دیگر است گریه را سوز دگر غم را رواج دیگر است

2 مسند جم تکیه گاه گرد نسیان است و بس پادشاه بیکسی را تخت و تاج دیگر است

3 عاشق بیچاره گه پروانه گاهی بلبل است هر گلی را در گلستانش مزاج دیگر است

4 گوشه ای داریم و سیر دشت و صحرا می کنیم الفت ما را به وحشت امتزاج دیگر است

1 قفل غم بهر گشاد دل کلید دیگر است نا امیدان را به نومیدی امید دیگر است

2 عالم می وسعتی دارد که در هر گوشه ای جام نوروز دگر پیمانه عید دیگر است

3 گرمی هنگامه دل از زیان و گوش نیست راز داران تو را گفت و شنید دیگر است

4 دید اگر داری چراغ از دور روشن می کنی تیره بختی مشرق روز سفید دیگر است

1 اقلیم درد را سحر و شام دیگر است مستان عشق را رم و آرام دیگر است

2 عنقا به زور بال تجرد بلند شد بی قید نام و ننگ شدن نام دیگر است

3 دردسر خمار ندارد شراب عشق دل مست ساقی دگر و جام دیگر است

4 سرسایه ای چو سایه تیغ تو جست اسیر او را در این دیار سرانجام دیگر است

1 جبهه تسلیم جان را سجده گاه دیگر است دیده آیینه دل را نگاه دیگر است

2 گو مشو بیدار از خواب قیامت رستخیز محشر ما گردش چشم سیاه دیگر است

3 با شهید خویش آن چشم تغافل کیش را هر سر مژگان زبان عذرخواه دیگر است

4 آخر از نومیدیم امید حاصل شد اسیر پادشاه بی نیازی را سپاه دیگر است

1 نکنی صید یقینی به گمانی که تو راست همت ما نکشد سست کمانی که تو راست

2 نیستی دشمن و اندیشه دشمن داری گرگ را صید تو کرده است شبانی که تو راست

3 خاک و افلاک ز یک سلسله برخاسته‌اند پود خورشید بود تار کمانی که تو راست

4 خصمی خسته‌دلان شیشه به خارا زدن است تیر را نرم کند سخت نشانی که تو راست

1 شمشیر عشق را نمک شرم جوهر است تا گریه پردگی نشود خنده جوهر است؟

2 این صوت وجد صوفی حق ناشناس ما تکرارهای لال و سرافشاندن کر است

3 روشندلی ز پرتو آزادگان طلب آیینه زنده کرده نام سکندر است

4 شهرت به گرد آبله پا نمی رسد عنقای عشق را دل دیوانه بهتر است

1 گرد راه تو جلوه پرداز است سر کویت قلمرو ناز است

2 دل هر ذره عالم معنی است سر هر خار گلشن راز است

3 راحت مرد در سبکروحی است برق را آشیانه پرواز است

4 همه عالم قلمرو فیض است در به رویت ز شش جهت باز است