غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 شد ذوق خاکساری اول هوس مرا بیرون کشید جذبه دام از قفس مرا

2 ساقی ز ابر شیشه خرابم بهار کو تا جام می شود ثمر پیشرس مرا

3 پرواز می کنم که گرفتار گشته ام بال گشاده است شکار قفس مرا

4 عمری به خون تپیدم و کس باخبر نشد از بسکه سوخت در تپش دل نفس مرا

1 مو به مو مژگان تر باید شکار عشق را گریه بسیار است ابر نوبهار عشق را

2 از نیاز ما رخت باغ تماشا گشته است گل بخندد از گریبان خارخار عشق را

3 دل به امیدی غبار راه حسرت گشته است وعده می سوزد چراغ انتظار عشق را

4 از نسیم جلوه ای پرواز رنگین می کنم نکهت گل می برد از جا غبار عشق را

1 خواب، پرواز حرام است مرا آشیان حلقه دام است مرا

2 یاد زلفت گل شب بیداری فیض صبح اول شام است مرا

3 عمر سودایی زلف تو دراز تا ابد کار به کام است مرا

4 سرآن جلوه سلامت باشد هر نفس عیش مدام است مرا

1 آهم از بس که آتشین است با ناله من اثر قرین است

2 نه عقل به من گذاشت نه دین چشمت که بلای عقل و دین است

3 در مصحف عارضت به خوبی ابروی تو آیت مبین است

4 آن خال سیه نگر که چون مور در مزرع حسن خوشه چین است

1 کشته ناز تو کی با کش ز طعن دشمن است زخم تیغت چون حمایل شد دعای جوشن است

2 خویش را هر چند عاقل می نمایم در لباس خون صد چاکم فزون در گردن پیراهن است؟

3 گر بود چشم تری گرد کدورت توتیاست خاک شورانگیز غربت سرمه چشم من است

4 گردن مینا به مستان نامه سربسته است خون مکن زاهد دل ما را که مضمون روشن است

1 آن چهره که خورشید غلام است کدام است آن صبح که مشاطه شام است کدام است

2 دریوزه یک مسئله مشکلم این است طفلی که در ارشاد تمام است کدام است

3 ای باده کشان مطلب دیوانه سؤالی است آن می که حلال است و حرام است کدام است

4 سروی که بود سایه او تاج سرما تا چند بپرسید کدام است کدام است

1 بی جام و شیشه چشم تو خمار بوده است بی نوبهار روی تو گلزار بوده است

2 جان کشته شهادت و دل تشنه وصال در خون تپیدنی چقدر کار بوده است

3 در خواب پای خم شده با کعبه همسفر آن را که جذبه تو طلبکار بوده است

4 روزی که جام شور به منصور داده اند هر کس به قدر خویش گرفتار بوده است

1 دردی که رنگ چاره نداند دوای ماست شمعیم و زود کشتن ما خونبهای ماست

2 در عاشقی به اوج توکل رسیده ایم از فیض فقر بال هما بوریای ماست

3 درکشتی حباب کشیدیم رخت خویش خاطر شکسته ایم و خطر ناخدای ماست

4 در بزم بیخودان تو قانون دیگر است لب بسته ایم و ساز خموشی نوای ماست

1 مژه ها با نگاه در سخن است مو به مویم به آه در سخن است

2 کعبه سرگذشتگان نزدیک نارسایی به راه در سخن است

3 رتبه عشق از آن بلندتر است طفل اشکم به آه در سخن است

4 صبر هم اضطراب پرواز است گریه با کوه و کاه در سخن است

1 الفت آباد محبت را خراج دیگر است گریه را سوز دگر غم را رواج دیگر است

2 مسند جم تکیه گاه گرد نسیان است و بس پادشاه بیکسی را تخت و تاج دیگر است

3 عاشق بیچاره گه پروانه گاهی بلبل است هر گلی را در گلستانش مزاج دیگر است

4 گوشه ای داریم و سیر دشت و صحرا می کنیم الفت ما را به وحشت امتزاج دیگر است