از هر آتشکده ای سینه فگاری پیداست از اسیر غزل 168
1. از هر آتشکده ای سینه فگاری پیداست
خاطر نازکی از هر سر خاری پیداست
از عکس تنت جیب قبا آینه زار است از اسیر غزل 169
1. از عکس تنت جیب قبا آینه زار است
پیراهن از اندام تو لبریز بهار است
نه همین دام و نه دانه بسیار است از اسیر غزل 170
1. نه همین دام و نه دانه بسیار است
در هوا آشیانه بسیار است
تنگ غم تو خانه دل از هوا پر است از اسیر غزل 171
1. تنگ غم تو خانه دل از هوا پر است
لب از ترانه خالی و گوش از نوا پر است
بسکه از رشک سرشکم خاطر دریا پر است از اسیر غزل 172
1. بسکه از رشک سرشکم خاطر دریا پر است
از دل آب گهر تا غنچه دلها پر است
به کشتنم نه همین حرف هجر یار پر است از اسیر غزل 173
1. به کشتنم نه همین حرف هجر یار پر است
به ملک طاقت من یاد انتظار پر است
به بزم عشق نه تنها دل شکسته پر است از اسیر غزل 174
1. به بزم عشق نه تنها دل شکسته پر است
پیاله می و دست نگار بسته پر است
گر به دست آید گل داغ از گلستان خوشتر است از اسیر غزل 175
1. گر به دست آید گل داغ از گلستان خوشتر است
بر خورد گر زخم ناسور از نمکدان خوشتر است
حرف مجنون تو از گلبرگ تر نازکتر است از اسیر غزل 176
1. حرف مجنون تو از گلبرگ تر نازکتر است
حلقه زنجیرش از آب گهر نازکتر است
گریه ابر از سمن رنگین تر است از اسیر غزل 177
1. گریه ابر از سمن رنگین تر است
جلوه برق از چمن رنگین تر است
گر شب وصل تو بی مهتاب باشد بهتر است از اسیر غزل 178
1. گر شب وصل تو بی مهتاب باشد بهتر است
دیده شور فلک در خواب باشد بهتر است
موم شمع کشته از دل چون شد آهن بهتر است از اسیر غزل 179
1. موم شمع کشته از دل چون شد آهن بهتر است
خانه زاد شوخ از فرزند بودن بهتر است