غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 آیینه شود دود چراغ نفس ما خورشید بود سایه خار هوس ما

2 آن مشت غباریم که در راه محبت شد ریگ روان قافله بی جرس ما

3 کوگریه شوقی که دهد رخت به سیلاب تا منت آتش نکشد خار و خس ما

4 آن مرغ اسیریم که از گرمی صیاد مژگان سمندر شده چاک قفس ما

1 گداخت بر لب حسرت ترانه دل ما تبسمی کن و بشکن بهانه دل ما

2 سلم فروخته خرمن به برق ناکامی دمیدن و ندمیدن ز دانه دل ما

3 حباب چشمه نزدیک راه تفرقه ایم خراب سیل غبار است خانه دل ما

4 ز جوش بلبل و پروانه چون گل از هم ریخت به شاخسار جنون آشیانه دل ما

1 به دل دوزد نگاهت سینه‌ها را به گل گیرد رخت آیینه‌ها را

2 بهار سینه‌صافی بی‌خزان‌تر ز دل روبد غبار کینه‌ها را

3 بیا زاهد که مست سجده یابی به پای خُم شب آدینه‌ها را

4 نخستین گام سر باید نهادن که بالا می‌رود این زینه‌ها را

1 چشمت به خاک ریخته خون پیاله را بخشیده توتیای نگه چشم لاله را

2 تا با خیال زلف تو پیوند کرده ام پیچیده ام به رشته جان تار ناله را

3 از تاب درد کیست ندانم که نوبهار تبخاله کرده بر لب جو داغ لاله را

4 گر بی رخ تو صبح به گلشن رود اسیر سازد ز گریه داغ دل غنچه ژاله را

1 موجها برده دل ز باغ در آب لاله ها شسته روی داغ در آب

2 چه صنمخانه ای است عالم عکس خوش نماید گل چراغ در آب

3 بی سبب دل نمی کند ز سحاب قطره دارد گهر سراغ در آب

4 خط مشکین و عارض گلرنگ سایه افکنده بال زاغ در آب

1 سرو شوخ من بیا تنها بیا غافل بیا مستم و بسیار مشتاقم به جان و دل بیا

2 پایمالت گر شود گل داغ می سوزم ز رشک چون به بزم دیده می آیی ز راه دل بیا

3 خاطرم نازکتر است از شیشه می دانی تو هم تا توانی آمدن ای شوخ سنگین دل بیا

4 برگ و بار کشت ما را نیست هنگام گداز برق بیحاصل برو یا در سر حاصل بیا

1 نماید جلوه‌اش اکسیر جان‌ها خاک‌راهی را خرامش گل زند بر سر ز نقش پا گیاهی را

2 چو نرگس شیشه گل بر سر زند از دیده حیران به می گر نرگس مخمور او بخشد نگاهی را

3 زبان عذرخواهی می‌شود طومار جرم او به محشر گر شهید خود شناسد روسیاهی را

4 به خونریز شکاری چون سمند از جا برانگیزد کند صیاد من یک چشم حیران صیدگاهی را

1 زلف ساقی گر نیندازد گره در کار ما سبحه گردد شرمسار زهد از زنار ما

2 برگ باغ بی ثمر آیینه آیینه شد شهپر طوطی شود خار سر دیوار ما

3 در پناه غنچه ریگ روان سر کرده (ایم) منتی از اختلاط گل ندارد خار ما

4 نا امیدی کارش از مطلب روایی هم گذشت خاطر ما بیش از این غافل مباش از کار ما

1 با تمنای تو بسیار حساب است مرا درس دل خوانده ام،آیینه کتاب است مرا

2 از گلستان خمارم گل مستی خندد دل دیوانه مگر جام شراب است مرا

3 چشم تر بی تو سرانجام مرا می داند سرآرام به بالین حباب است مرا

4 خنده ها از گل همراهی دشمن دارم با عزیزان چه حساب و چه کتاب است مرا

1 چه خوش افتاده عکس ماه در آب چیده آیینه دستگاه در آب

2 سر خط سینه صافیی دارد مشق دل می کند نگاه در آب

3 همه در بحر اضطراب دلند کس چه داند گل از گیاه در آب

4 در لباس است اعتبار همه هست یکسان گدا و شاه در آب