غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 با شکوه همزبان نشود گفتگوی ما پیچیده همچو گریه نفس در گلوی ما

2 ما آبروی خویش به عالم نمی دهیم بیهوده گریه ریخت به خاک آبروی ما

3 ای دل غمین مباش که در وادی طلب آوارگی دو اسبه کند جستجوی ما

4 ما را دلیل بادیه سرگشتگی بس است منت ز خضر هم نکشد آروزی ما

1 جذبه شوق تو خضر ره آگاهی ما می گدازد نفس برق ز همراهی ما

2 خضر در قافله گمشدگان بسیار است دست آگاهی ما دامن گمراهی ما

3 ساغر زهر به کام (و) لب خندان داریم خصم در آتش رشک است ز کین خواهی ما

4 تهمت بینش و محرومی دیدار بلاست خنده گل می کند از گلشن آگاهی ما

1 پری گشته آیینه دار هوا توان دیدن از روی کار هوا

2 چرا مست و مجنون نباشد کسی هوای بهار و بهار هوا

3 برازنده سینه چاک ابر ز عکس شفق لاله زار هوا

4 گداز خجالت گلابش کند شود بوی گل گر دچار هوا

1 صبح است مست باده دوشینه هوا چاک است از تبسم گل سینه هوا

2 پر می زند چو باز شکاری قدح ز موج بال تذرو دیده در آیینه هوا

3 کبک پیاله دل به شکفتن نمی دهد گردیده می مصاحب دیرینه هوا

4 شبنم به روی گل چو مرصع پیاله ای است از قطره قطره گوهر گنجینه هوا

1 گردون ز بسکه برد غمت در دیارها از روز من گرفت سبق روزگارها

2 عمر ابد به خاک درت جان سپرد و گفت مشت غبار رهگذر انتظارها

3 کردم زیاد روی تو روشن چراغ فال از پرتو دلم شررستان غبارها؟

4 جوش بهار بگسلد از هم که از رخت گل می زنیم بر سر لیل و نهارها

1 از مهر تو سینه ها اثرها وز داغ تو دیده ها نظرها

2 پرواز فنا چه بی نشان است در سینه نهفته بال و پرها

3 کم قدری اوج اعتبار است افزون شده ام ز بیشترها

4 شایستگی عداوتم نیست پر منفعلم ز کینه ورها

1 شمشیر تو قبله گاه سرها پروانه ناوکت جگرها

2 پرواز وفاست گلفشان تر بر باد دهیم بال و پرها

3 چون برق که بر شفق بتابد تیغت زده بر صف جگرها

4 از پرتو آفتاب رویت گردیده غبارها شررها

1 ای نام تو قبله زبان‌ها چشم دل‌ها چراغ جان‌ها

2 آیینه راز توست عالم پیداست ز نام‌ها نشان‌ها

3 ویران شده نسیم شوقت مانند حباب خانمان‌ها

4 سرمنزل توست بی‌نشانی گرد ره کیست کاروان‌ها؟

1 تا چند خبر پرسی از بی‌سروسامان‌ها دیوانه کجا باشد در کوه و بیابان‌ها

2 شوریده‌تر ای قمری آشفته‌تر ای مجنون او سرو گلستان‌ها من خار بیابان‌ها

3 آشفته شوم بی‌تو آسوده شوی بی‌من دیدارپرستی‌ها منت‌کش حرمان‌ها

4 آمیزش یک‌رنگی آیینه تماشا کن گرد من و بوی گل سرکار چراغان‌ها

1 زنجیری طره‌ات ختن‌ها سودایی جلوه‌ات چمن‌ها

2 فریاد که دم نمی‌توان زد بی‌یاد تو هیچ ما و من‌ها

3 دارم ز تو لعل پاره داغ بیرون ز شمار انجمن‌ها

4 خاموشی‌ها زبان‌درازی در پرده نگنجد این سخن‌ها