دیدهٔ ما چو از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 133
1. دیدهٔ ما چو نور او بیند
هر چه بیند همه نکو بیند
ذاتی و چه ذات از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 134
1. ذاتی و چه ذات ، ذات موصوف من است
شک نیست که این ظهور موقوف من است
ذر‌ه‌ای نیست از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 135
1. ذر‌ه‌ای نیست که خورشید در او پیدا نیست
قطره‌ای نیست درین بحر که او با ما نیست
راز با کاغذ از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 136
1. راز با کاغذ و با خامه نمی یارم گفت
به دو روی و دو زبان راز نگوید عارف
رب الارباب از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 137
1. رب الارباب رب این مربوب است
در مذهب ما محب و هم محبوب است
رب و مربوب خویش از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 138
1. رب و مربوب خویش می جوید
نعمت‌اللّه سخن چنین گوید
رحمی به دلم از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 139
1. رحمی به دلم کن ای برادر
عود دل من ز خود روا بگذر
رندی که حریف از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 140
1. رندی که حریف ماست دایم
افتاده مدام در شراب است
رو به آب چشم از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 141
1. رو به آب چشم ما خوشتر شده
روی ما خوش بود از آن خوشتر شده
رو طاعت و خیر از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 142
1. رو طاعت و خیر کن که دین است
دین تو و هم دیانت این است
ساغر ما بود از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 143
1. ساغر ما بود تو را در خور
می صافی ز جام ما می خور
ستر است و ستایر از شاه نعمت‌الله ولی مفردات 144
1. ستر است و ستایر و ستور است
بردار حجاب اگر چه نور است