در گلستان این چنین خوش رستهای از نعمتالله ولی مفردات 121
1. در گلستان این چنین خوش رستهای
وانگهی در بزم او گلدستهای
در محبت ودود باید بود از نعمتالله ولی مفردات 122
1. در محبت ودود باید بود
حضرت مصطفا چنین فرمود
در مظاهر آنچنان پیدا نمود از نعمتالله ولی مفردات 123
1. در مظاهر آنچنان پیدا نمود
در همه آئینهای ما را نمود
در هر چه نظر کنم توئی در نظرم از نعمتالله ولی مفردات 124
1. در هر چه نظر کنم توئی در نظرم
وین طرفه که از تو من تو را می نگرم
در هوای مجلسش چندان بگریم همچو شمع از نعمتالله ولی مفردات 125
1. در هوای مجلسش چندان بگریم همچو شمع
کآب چشمم نرم گرداند دل چون آهنش
در وحدت اگر کثرت ما محو شود از نعمتالله ولی مفردات 126
1. در وحدت اگر کثرت ما محو شود
دریا ماند نه موج ماند نه حباب
در وصف و کمال قدر او گفت از نعمتالله ولی مفردات 127
1. در وصف و کمال قدر او گفت
لولاک لما خلقت الا فلاک
دل حاضر دار با خدایت از نعمتالله ولی مفردات 128
1. دل حاضر دار با خدایت
تا فیض بیابی از عنایت
دل مغرب نور ماه شاهی است از نعمتالله ولی مفردات 129
1. دل مغرب نور ماه شاهی است
دل مشرق مهر صبحگاهی است
دل نرم و کف بخشنده آن گاه از نعمتالله ولی مفردات 130
1. دل نرم و کف بخشنده آن گاه
دگر گفتار خوب و روی خرم
دلم آئینهٔ حق است از حق از نعمتالله ولی مفردات 131
1. دلم آئینهٔ حق است از حق
می نماید جمال حق با حق
دهن و چشم و لبت هر سه به هم خوب افتاد از نعمتالله ولی مفردات 132
1. دهن و چشم و لبت هر سه به هم خوب افتاد
راستی خوبی تو جمله به وجه افتاده است