دوبیتی‌ها شاه نعمت‌الله ولی

1 یک هویت اول و آخر بود آن حقیقت باطن و ظاهر بود

2 ظاهر و باطن یکی گوید مدام در هویت هر که او ناظر بود

1 گوهر دُر یتیم از ما بجو زان که عین ما از این دریا بود

2 کون جامع جملهٔ اسما بود عین عین عین جد ما بود

1 بر علم قدر عظیم بود خوش بزرگی که او علیم بود

2 حکم حاکم به قدر استعداد بود ار حاکم حکیم بود

1 هرکه او از خدای ناترسد از من و تو دگر کجا ترسد

2 ترسم از ذات اوست تا دانی دلم از دیگری چرا ترسد

1 عقل و علمش به ذات او نرسد ور تو گوئی رسد مگو نرسد

2 تا ابد عاقل ار کند فکری حاصلش غیر گفتگو نرسد

1 صوفی با صفا وفا دارد لاجرم از وفا صفا دارد

2 اگر آسان بود تصوف او که در این ره امام ما دارد

1 هرکه او برخاک این درگه فتاد روی خود بر جنت المأوا نهاد

2 گر در آمد از در ما عارفی حق تعالی خوش دری بر وی گشاد

1 خشت عقل از قالبش بیرون فتاد خانهٔ عاقل نگر تا چون فتاد

2 عقل مجنون آمد و لیلی گریخت آنکه لیلی بود با مجنون فتاد

1 نعمت خود خدا به ما بخشید این چنین نعمتی خدا بخشید

2 دنیی و آخرت به ما می داد ترک کردیم خود به ما بخشید

1 خلعتی خوش خدا به ما بخشید خوش نوائی به بینوا بخشید

2 همه عالم به ما عطا فرمود پادشاهی به این گدا بخشید