چون برسی به بحر ما واقف حال ما شوی از نعمتالله ولی دوبیتی 265
1. چون برسی به بحر ما واقف حال ما شوی
تا نرسی به ما چو ما عارف ما کجا شوی
نگاری مست ولا یعقل چو ماهی از نعمتالله ولی دوبیتی 266
1. نگاری مست ولا یعقل چو ماهی
در آمد از در خلوت به گاهی
خانهٔ تاریک اگر روشن کنی از نعمتالله ولی دوبیتی 267
1. خانهٔ تاریک اگر روشن کنی
خلوت خود چون سرای من کنی
گر بمیری ز خود بقا یابی از نعمتالله ولی دوبیتی 268
1. گر بمیری ز خود بقا یابی
ور کشی زحمتی عطا یابی
ظهوری لم یزل ذاتی بذاتی از نعمتالله ولی دوبیتی 269
1. ظهوری لم یزل ذاتی بذاتی
حجابی لایزالی من صفاتی
گر تو عارف شوی شوی بخشی از نعمتالله ولی دوبیتی 270
1. گر تو عارف شوی شوی بخشی
این چنین عارفی به ار بخشی