هرکه او برخاک این درگه فتاد از نعمتالله ولی دوبیتی 157
1. هرکه او برخاک این درگه فتاد
روی خود بر جنت المأوا نهاد
خشت عقل از قالبش بیرون فتاد از نعمتالله ولی دوبیتی 158
1. خشت عقل از قالبش بیرون فتاد
خانهٔ عاقل نگر تا چون فتاد
نعمت خود خدا به ما بخشید از نعمتالله ولی دوبیتی 159
1. نعمت خود خدا به ما بخشید
این چنین نعمتی خدا بخشید
خلعتی خوش خدا به ما بخشید از نعمتالله ولی دوبیتی 160
1. خلعتی خوش خدا به ما بخشید
خوش نوائی به بینوا بخشید
مطلوب خود است و طالب خود از نعمتالله ولی دوبیتی 161
1. مطلوب خود است و طالب خود
چه جای خیال نیک یابد
آتش غیرتش برافروزد از نعمتالله ولی دوبیتی 162
1. آتش غیرتش برافروزد
غیر خود را به یک نفس سوزد
در همه آئینهٔ اسما نگر از نعمتالله ولی دوبیتی 163
1. در همه آئینهٔ اسما نگر
بلکه با اسما مسمی را نگر
آن دلبر شوخ مست بنگر از نعمتالله ولی دوبیتی 164
1. آن دلبر شوخ مست بنگر
آن یار که با من است بنگر
عارفانه اول و آخر نگر از نعمتالله ولی دوبیتی 165
1. عارفانه اول و آخر نگر
هر چه بینی باطن و ظاهر نگر
یک وجود و مراتبش بسیار از نعمتالله ولی دوبیتی 166
1. یک وجود و مراتبش بسیار
عارفانه مراتبش بشمار
آینه بردار و در وی کن نظر از نعمتالله ولی دوبیتی 167
1. آینه بردار و در وی کن نظر
صورت لطف الهی می نگر
منکرت گر همی کند انکار از نعمتالله ولی دوبیتی 168
1. منکرت گر همی کند انکار
مکن انکار منکرت زنهار