آن کریمی که از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 133
1. آن کریمی که از کرم هر روز
به محبان خود عطا بخشد
نعمت خود خدا از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 134
1. نعمت خود خدا به ما بخشید
این چنین نعمتی خدا بخشید
خلعتی خوش از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 135
1. خلعتی خوش خدا به ما بخشید
خوش نوائی به بینوا بخشید
عاقلان گرچه از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 136
1. عاقلان گرچه بسی دُر سفته‌اند
در همه بابی سخن‌ها گفته‌اند
عقل نفی ما از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 137
1. عقل نفی ما سوای الله می کند
عشق ما اثبات الله می کند
صبری کنیم از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 138
1. صبری کنیم تا ستم او چه می کند
با این دل شکسته غم او چه می کند
عاقلی کی به از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 139
1. عاقلی کی به عاشقان ماند
آن سرگل کجا نهان ماند
نور او را به از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 140
1. نور او را به نور او بیند
هر چه بیند همه نکو بیند
هرچه بوده از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 141
1. هرچه بوده است و هر چه خواهد بود
به همه کس خدا عطا فرمود
همه عالم یکی از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 142
1. همه عالم یکی بود موجود
در همه می نماید آن مقصود
بنده آخر کجا از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 143
1. بنده آخر کجا خدا گردد
ور خدائیست چون خدا گردد
همه عالم ز از شاه نعمت‌الله ولی دوبیتی 144
1. همه عالم ز حضرتش موجود
این چنین بوده است و خواهد بود