دوبیتی‌ها شاه نعمت‌الله ولی

1 هر که او از خدای ما ترسد از من و تو بگو کجا ترسد

2 ترسم از ذات اوست تا دانی دلم از دیگری کجا ترسد

1 عقل علمش به ذات او نرسد ور تو گویی رسد نگو نرسد

2 صوفی با صفا وفا دارد حاصلش غیر گفتگو نرسد

1 ماضی و مستقبلت گر حال شد دی و فردا سر به سر پامال شد

2 عمر صد ساله به نزد ما دمی است ای که گوئی عمر تو صد سال شد

1 ابر خوش دامنی به ما افشاند بر سر کوه برف را بنشاند

2 آفتابی بتافت و برف گداخت آنچنان برف ژرف هیچ نماند

1 عاقلی کی به عاشقان ماند آن سر کل کجا نهان ماند

2 هندویی کی بود چو ترک خوشی این چنین کی به آن چنان ماند

1 عاقلان گر چه بسی در سفته اند در همه بابی سخنها گفته‌ اند

2 در سراشان همچنان خاشاک هست تا نپنداری که خانه رفته ‌اند

1 مرغ زیرک بین که یاهو می‌زند روز و شب با او و کو کو می ‌زند

2 ذهن تیر انداز ما بر هر نشان می ‌شکافد مو و بر مو می‌ زند

1 عقل نفی ما سوی اللّه می‌ کند عشق ما اثبات اللّه می‌ کند

2 لا و الا هر دو را در هم شکن کاین نصیحت نعمت اللّه می‌ کند

1 صبری کنیم تا ستم او چه می‌ کند با این دل شکسته غم او چه می ‌کند

2 هر کس علاج درد دلی می‌کنند و ما دم در کشیده تا ستم او چه می ‌کند

1 ظاهر و باطن ار چه ضد انند عارفان هر دو را یکی دانند

2 این دو اسم اند و ذات هر دو یکی به صفت آن یک دو گردانند