شبخیز که راز از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 277
1. شبخیز که راز او نگوید با او
شب خیزی او سهل بود ای نیکو
بگذر ز حدوث و از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 278
1. بگذر ز حدوث و قدم هیچ مگو
بگذار وجود وز عدم هیچ مگو
یا رب دانی که از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 279
1. یا رب دانی که من بگاه و بیگاه
جز در تو نکردم ز چپ و راست نگاه
یارم ز سر ناز از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 280
1. یارم ز سر ناز نقابی بسته
بگشوده و زلف و خوش حجابی بسته
در کتم عدم عقل از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 281
1. در کتم عدم عقل خیالی بسته
در پردهٔ آن خیال خوش بنشسته
رند است کسی که از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 282
1. رند است کسی که از خودی وارسته
پیوسته یگانه با یکی پیوسته
ای در طلب گره از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 283
1. ای در طلب گره گشایی مرده
در وصل فتاده وز جدایی مرده
ای هست همه ز هست از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 284
1. ای هست همه ز هست تو هست شده
وی هر دو جهان از می تو مست شده
ساقی می خمخانه از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 285
1. ساقی می خمخانه به ما پیموده
در هر جامی می دگر بنموده
دیدم صنمی جام از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 286
1. دیدم صنمی جام میی نوشیده
از نقش خیال جامه ای پوشیده
موجود به واجب از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 287
1. موجود به واجب الوجودیم همه
هستیم ولی هیچ نبودیم همه
در هر دو جهان از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 288
1. در هر دو جهان غیر یکی باشد نه
در بودن آن یکی شکی باشد نه