در کوی مغان مست از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 253
1. در کوی مغان مست و خراب افتادیم
توبه بشکسته در شراب افتادیم
در کوی خرابات از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 254
1. در کوی خرابات خراب افتادیم
رندانه به ذوق در شراب افتادیم
مانندهٔ گرد از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 255
1. مانندهٔ گرد ، گرد مأوا گردیم
تا خاک در خانهٔ او وا گردیم
در کتم عدم سریر از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 256
1. در کتم عدم سریر شاهی داریم
وان مملکت نامتناهی داریم
یک جو غم ایام از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 257
1. یک جو غم ایام نداریم خوشیم
گر چاشت رسد شام نداریم خوشیم
توحید به توحید از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 258
1. توحید به توحید نکو می دانیم
خود را به خدا و او به او می دانیم
عمری است که زنده از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 259
1. عمری است که زنده به حیات اویم
پوشیده به تشرف صفات اویم
از لوح وجود بخوان از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 260
1. از لوح وجود بخوان تو حافظ قرآن
وز لوح قدر باز بگیرش فرقان
مائیم ز خود وجود از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 261
1. مائیم ز خود وجود پرداختگان
و آتش به وجود خود در انداختگان
ای خواجه به جامهٔ از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 262
1. ای خواجه به جامهٔ کسان ناز مکن
بی حسن و کرشمه ناز آغاز مکن
در هر نفسی کسب از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 263
1. در هر نفسی کسب کمالی می کن
بر لوح دلت نقش خیالی می کن
گفتم شاهم گفت از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 264
1. گفتم شاهم گفت که از دولت من
گفتم ماهم گفت که از طلعت من