گر صوفی صفهٔ از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 241
1. گر صوفی صفهٔ صفا را بینم
ور عاشق رند بینوا را بینم
در ذات همه جلال از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 242
1. در ذات همه جلال او می بینم
در حسن همه جمال او می بینم
این درد همیشه از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 243
1. این درد همیشه من دوا می بینم
در قهر و جفا لطف و وفا می بینم
زان باده نخورده از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 244
1. زان باده نخورده ام که هشیار شوم
آن مست نیم که باز بیدار شوم
ملک و ملکوت و از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 245
1. ملک و ملکوت و جسم و جانند به هم
وین سیّد و بنده شه نشانند به هم
پای چپ و راست از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 246
1. پای چپ و راست دردمندند به هم
وین هر دو عزیز مستمندند به هم
این اسم غنی و از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 247
1. این اسم غنی و اول و آخر هم
محض نسب است ای برادر فافهم
سمع و بصر و لسان از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 248
1. سمع و بصر و لسان و دست و پایم
چون او باشد به لطف او بر پایم
تا آتش عشق او از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 249
1. تا آتش عشق او برافروخته ایم
عود دل خود بر آتشش سوخته ایم
از دُردی درد از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 250
1. از دُردی درد ما دوا یافته ایم
در کنج فنا گنج بقا یافته ایم
در دور قمر چو از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 251
1. در دور قمر چو ماه پیدا شده ایم
وز نور ظهور نیک بینا شده ایم
گر چه زخمی رسیده از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 252
1. گر چه زخمی رسیده است بر پایم
من بی سر و پا به خدمتت می آیم