تا با خبرم ز تو از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 301
1. تا با خبرم ز تو ندارم خبری
وز مایی و وز منی نمانده اثری
از فقر به عالم از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 302
1. از فقر به عالم معانی برسی
از ترک به ذوق آن جهان برسی
گر زانکه نه در از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 303
1. گر زانکه نه در بند هوا و هوسی
با ما نفسی بر آ اگر همنفسی
خواهی که درین از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 304
1. خواهی که درین زمانه اوحد باشی
در حضرت ذوالجلال مفرد باشی
گر عالم سر لی از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 305
1. گر عالم سر لی مع اللّه شوی
دانندهٔ راز بنده و شاه شوی
بی رنگ اگر ز رنگ از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 306
1. بی رنگ اگر ز رنگ آگاه شوی
دانندهٔ سرّ صبغة‌اللّه شوی
گر مست شراب اذکروا از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 307
1. گر مست شراب اذکروا اللّه شوی
گویا به دم انطقنا اللّه شوی
هم تازه گلی هم از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 308
1. هم تازه گلی هم شکری هم نمکی
بر برگ گل سرخ چکیده نمکی
گفتم به لبانت از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 309
1. گفتم به لبانت که سراسر نمکی
گفتا تو چه دانی لب من تا نمکی
زنهار دلا مکوش از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 310
1. زنهار دلا مکوش جز بر نیکی
زیرا که زیان نکرد کس در نیکی
گر زان که به ذوق از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 311
1. گر زان که به ذوق علم ما را دانی
خود را بشناسی و خدا را دانی
ای آنکه طلبکار از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 312
1. ای آنکه طلبکار جهان جانی
جانی و دلی و بلکه خود جانانی