ما را می کهنه از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 289
1. ما را می کهنه باید و دیرینه
از روز ازل تا به ابد سیری نه
حرص و حسد و بعض از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 290
1. حرص و حسد و بعض و ریا و کینه
اوصاف بشر طبیعت دیرینه
مستم ز خرابات از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 291
1. مستم ز خرابات ولی از می نه
نقلم همه نقل است و حریفم شی نه
اسرار سعادت از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 292
1. اسرار سعادت نه به عادت زده ای
وز گنج همه روزه زیادت زده ای
گر معرفت نامتناهی از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 293
1. گر معرفت نامتناهی یابی
درعین همه نور الهی یابی
گر زان که تو الطاف از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 294
1. گر زان که تو الطاف الهی یابی
وین بحر محیط ما کماهی یابی
یاری دارم یگانهٔ از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 295
1. یاری دارم یگانهٔ سرمستی
هستی که جز او نیست به عالم هستی
داماد بیاید از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 296
1. داماد بیاید و کند دامادی
غمها برود به ما رسد آن شادی
با آنکه تو اندر از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 297
1. با آنکه تو اندر پی مقصود خودی
نه واجد غیری و نه موجودی خودی
گفتم که منم گفت از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 298
1. گفتم که منم گفت حجابی داری
گفتم نه منم گفت خرابی داری
اللّه یکی صفات از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 299
1. اللّه یکی صفات او بسیاری
وز هر صفتی به عاشقی بازاری
گفتم مستم گفت از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 300
1. گفتم مستم گفت چنین پنداری
گفتم هشیار گفت تو نه هشیاری