بیا با ما درین دریا به سر بر از نعمت‌الله ولی مثنوی 37
1. بیا با ما درین دریا به سر بر
از اینجا دامنی خوش پر گهر بر
وجودی در همه عالم عیان است از نعمت‌الله ولی مثنوی 38
1. وجودی در همه عالم عیان است
ولی از دیدهٔ مردم نهان است
ز ذوق خود تو را آگاه کردم از نعمت‌الله ولی مثنوی 39
1. ز ذوق خود تو را آگاه کردم
بهانه آفتاب و ماه کردم
حمد آن حامدی که محمود است از نعمت‌الله ولی مثنوی 40
1. حمد آن حامدی که محمود است
بخشش اوست هر چه موجود است
آن یکی کوزه ای ز یخ برداشت از نعمت‌الله ولی مثنوی 41
1. آن یکی کوزه ای ز یخ برداشت
کرد پر آب یک زمان بگذاشت
عدد از واحد آشکارا شد از نعمت‌الله ولی مثنوی 42
1. عدد از واحد آشکارا شد
واحدی در عدد هویدا شد
یا حبیبی و قرة العینی از نعمت‌الله ولی مثنوی 43
1. یا حبیبی و قرة العینی
انا عینک و عینک عینی
به تعیُن اگرچه اشخاصند از نعمت‌الله ولی مثنوی 44
1. به تعیُن اگرچه اشخاصند
به حقیقت نه عام و نه خاصند
عشق مجنون و خوبی لیلی از نعمت‌الله ولی مثنوی 45
1. عشق مجنون و خوبی لیلی
گفته اند و شنیده ای خیلی
ما خیالیم و در حقیقت او از نعمت‌الله ولی مثنوی 46
1. ما خیالیم و در حقیقت او
جز یکی در دو کون دیگر کو
همه عالم حجاب و عین حجاب از نعمت‌الله ولی مثنوی 47
1. همه عالم حجاب و عین حجاب
غیر او نیست این سخن دریاب
عارف راز حضرت معروف از نعمت‌الله ولی مثنوی 48
1. عارف راز حضرت معروف
چون سری سر او به او مکشوف