مثنویات شاه نعمت‌الله ولی

1 صفت و ذات بین و اسم نگر گنج و گنجینه و طلسم نگر

2 در چنین بحر بیکرانه در آ نظری کن به عین ما در ما

3 جامی گیتی نما به دست آور مظهر حضرت خدا بنگر

4 نقطه اصل گر چه ما دانی هفت هیکل به ذوق برخوانی

1 ای وجود تو منبع انوار وی ضمیر تو مخزن اسرار

2 ای دل روشن تو چون مرآت می‌نماید به خلق ذات و صفات

3 دوش سرّی لطیف فرمودی ید بیضا تمام بنمودی

4 از کلام قدیم گفتی گو که خبر چون قدیم باشد او

1 تا نگیری دامن رهبر به دست کی ز گمراهی توانی بازرست

2 ره بیابان است و تو گمره کجا ره توانی برد ای مرد خدا

3 دیدهٔ تو بسته و راهی دراز بی دلیلی چون روی راه حجاز

4 رهروی کن در طریق نیستی شاید اندر هیچ منزل نایستی

1 جو چه جوئی بیا و دریا جو عین ما را به عین ما واجو

2 جامی از می ستان و خوش درکش ساقی مست گیر و خوش درکش

3 از اضافات و از نسب بگذر نور او را به نور او بنگر

4 غرق دریای بیکران مائیم گر چه موجیم عین دریائیم

1 تو منی من تو ام ، توئی بگذار بشنو از من تو هم دوئی بگذار

2 چیست نقش خیال ما و توئی همچو خوابیست این خیال دوئی

3 آفتابست و عالمش سایه سایه روشن به نور همسایه

4 عین اول یکیست تا دانی عین اول سزد اگر خوانی

1 چشم عالم روشن است از نور او ناظر او نیست جز منظور او

2 می‌نماید نور او در آینه نه به یک آئینه در هر آینه

3 دیدهٔ ما دیده نور او به او لاجرم بیند همه عالم نکو

4 خوش خیالی نقش بسته در نظر یک نظر در چشم مست ما نگر

1 درد دل از جان بودردا طلب دردمندی بایدت ما را طلب

2 درد باید درد باید درد درد مرد باید مرد باید مرد مرد

3 مرد اگر بی ‌درد باشد مرد نیست هر که او مردی بود بی‌ درد نیست

4 دُرد درد عشق می‌ نوشم مدام دردمندم دردمندم والسلام

1 ده چیز نبی حق به امت فرمود علامت قیامت

2 اول دود از جهان برآید دنیا پس از آن بسی نپاید

3 آنگه دجال کور ناخوش پیدا گردد چو آب و آتش

4 دابه پس از آن پدید آید اما بسیار هم نپاید

1 یا حبیبی و قرة العینی انا عینک و عینک عینی

2 به حقیقت یکی بود بی شک در ظهور این دوئی نمود آن یک

3 احولست آنکه یک دو می بیند چون دو بیند یگانه ننشیند

4 صوت صادق بود صدا کاذب راز صادق مگوی با کاذب

1 شخص و سایه دو نماید در نظر بگذر از سایه یکی را می نگر

2 مظهر و مظهر به نزد ما یکی است آب این امواج و این دریا یکیست

3 ز اعتبار ما و تو باشد دوئی همچو ما بگذر ز خود کان یک توئی

4 هر که او فانی شود باقی شود مدتی رندی کند ساقی شود