مثنویات شاه نعمت‌الله ولی

1 مجمع البحرین اگر جوئی دلست جامع مجموع اگر گوئی دلست

2 دل بود خلوتسرای خاص او هرچه می خواهی بیا از دل بجو

3 اوسع است از عرش اعظم عرش دل چیست کرسی سدره ای از فرش دل

4 کنت کنزاً گنج اسمای وی است کنز دل می جو که آن جای وی است

1 گنج اسم اعظم از ذات و صفات آشکارا کرده اندر کائنات

2 هر کجا کنجی است گنجی در وی است کنج هر ویرانه بی گنجی کی است

3 معنی او گنج و صورت چون طلسم در چنین گنجی بود آن گنج اسم

4 جام می باشد حبابی پر ز آب نوش کن جامی که دریابی شراب

1 دو چه گوئی یکی نمی گنجد غیر او بی شکی نمی گنجد

2 بود و نابود را مجالی نیست وصل و هجران به جز خیالی نیست

3 علم توحید را بیان کردیم گنج اعیان به تو عیان کردیم

4 سخن اینجا در نمی گنجد گنج و ناگنج در نمی گنجد

1 خوش بگو ای یار بسم الله بگو هرچه می جوئی ز بسم الله بجو

2 اسم جامع جامع اسما بود صورت این اسم عین ما بود

3 در مقام جمع روشن شد چو شمع آنچه مخفی بود اندر جمع جمع

4 جلمهٔ اسما به اعیان رو نمود صد هزار اسما مسمی یک وجود

1 گر به هستی آئی اینجا نیستی کوش تا در راه هستی نیستی

2 نیستی و دم ز هستی می زنی از منی بگذر اگر یار منی

3 ملک توحید از دوئی بر هم مزن از دوئی در حضرت او دم مزن

4 اعتباری باشد این ما و توئی اعتباری خود ندارد این دوئی

1 در خرابات مغان رندانه رو خم می را نوش کن مستانه رو

2 در خرابات مغان رندی بجو حال سرمستی ما با او بگو

3 دردمندی جوی و درمان را طلب کفر را بگذار و ایمان را طلب

4 خوش درین دریای بی پایان در آ تا ببینی آبروی ما به ما

1 چشم اهل مراقبت باید که نظر را به غیر نگشاید

2 آینه صدهزار اگر شمرد در همه آینه یکی نگرد

3 خواه تنها و خواه با تنها چون بود با خدا بود همه جا

4 گوشهٔ چشم سوی او دارد نقش او در خیال بنگارد

1 گوهر ار جوئی در این دریا بجو سر آن درّ یتیم از ما بجو

2 نقد گنج کنت کنزاً را طلب هر چه می‌ خواهی بیا از ما طلب

3 ساقی مستیم و جام می به دست می خورند از جام ما رندان مست

4 ملک میخانه سبیل ما بود آید اینجا هر که او ز اینجا بود

1 در چنان ملکی ملک باشد چنین آن ملک را در چنین ملکی ببین

2 والی است و من ولی می خوانمش مالک ملک ولایت دانمش

3 بندهٔ او سید هر دو سرا چاکرش بر کل عالم پادشاه

4 ذره و خورشید از او دارند نور ور نمی بینی چنین ای کور ، دور

1 دیدیم وجود جز یکی نیست در بودن آن یکی شکی نیست

2 عالم همه سایهٔ وجودند بی ‌جود وجود خود نبودند

3 در سایه وجود می‌ توان دید بیناست کسی که آنچنان دید

4 عالم همه جام و جام می ‌می عینی به ظهور شد من و وی