سخن گر ز توحید از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 73
1. سخن گر ز توحید گوئی به من
نماند ز توحید الا سخن
...
همه محکوم حکم از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 74
1. همه محکوم حکم او باشند
سر و زر را به پای او پاشند
...
اسم اعظم ذات و از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 75
1. اسم اعظم ذات و مجموع صفات
خوش ظهوری کرده‌اند در کاینات
...
گرفتار صورت چو از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 76
1. گرفتار صورت چو گردد چنان
خلافی به صورت نماید عیان
...
درد دل از جان بودردا از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 77
1. درد دل از جان بودردا طلب
دردمندی بایدت ما را طلب
...
خوش در آن بحر بیکران از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 78
1. خوش در آن بحر بیکران بنشین
عین ما را به عین ما می بین
...
در این صورت بیا از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 79
1. در این صورت بیا معنی طلب کن
بیان این سخن یعنی طلب کن
...
لی مع‌اللّه حدیث از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 80
1. لی مع‌اللّه حدیث خواجهٔ ماست
آنکه عالم به نور خود آراست
...
دیدیم خیال موج از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 81
1. دیدیم خیال موج و دریا
نقشی است بر آب دیدهٔ ما
...
جنّت ذاتند اعیان از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 82
1. جنّت ذاتند اعیان گوش کن
در چنین جنّت شرابی نوش کن
...
چون رسول خدا به از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 83
1. چون رسول خدا به امر خدا
عزم فرمود تا به دار بقا
...
می صاف دگر در جام از شاه نعمت‌الله ولی مثنوی 84
1. می صاف دگر در جام کردم
محبت نامه اش زان نام کردم
...