مثنویات شاه نعمت‌الله ولی

1 اولا توحید کلی آن اوست کل کلیّات در فرمان اوست

2 آنگهی ابلاغ جامع یافته در همه مصنوع صانع یافته

3 کون جامع مظهر ذات صفات سایهٔ حق آفتاب کائنات

4 وجهی از امکان و وجهی از وجوب در شهادت آمد ازغیب الغیوب

1 چشم اهل مراقبت باید که نظر را به غیر نگشاید

2 آینه صدهزار اگر شمرد در همه آینه یکی نگرد

3 خواه تنها و خواه با تنها چون بود با خدا بود همه جا

4 گوشهٔ چشم سوی او دارد نقش او در خیال بنگارد

1 گنج اسم اعظم از ذات و صفات آشکارا کرده اندر کائنات

2 هر کجا کنجی است گنجی در وی است کنج هر ویرانه بی گنجی کی است

3 معنی او گنج و صورت چون طلسم در چنین گنجی بود آن گنج اسم

4 جام می باشد حبابی پر ز آب نوش کن جامی که دریابی شراب

1 گوهر ار جوئی در این دریا بجو سر آن درّ یتیم از ما بجو

2 نقد گنج کنت کنزاً را طلب هر چه می‌ خواهی بیا از ما طلب

3 ساقی مستیم و جام می به دست می خورند از جام ما رندان مست

4 ملک میخانه سبیل ما بود آید اینجا هر که او ز اینجا بود

1 در صدف گوهری نهان گشته آن نهان بر همه عیان گشته

2 صدف و گوهریم و دریا هم نظری کن به عین ما فافهم

3 صدف ما اگر چنان باشد درج درّ یتیم آن باشد

4 صدف و گوهرش به هم می‌ بین نظری کن به چشم ما بنشین

1 ای وجود تو منبع انوار وی ضمیر تو مخزن اسرار

2 ای دل روشن تو چون مرآت می‌نماید به خلق ذات و صفات

3 دوش سرّی لطیف فرمودی ید بیضا تمام بنمودی

4 از کلام قدیم گفتی گو که خبر چون قدیم باشد او

1 در هر آن پیرهن که خواهی مرد خواه کرباس گیر و خواهی برد

2 هم در آن پیرهن شوی محشور در ما صبیح دیده‌ ام مسطور

3 آنکه گوید که پیرهن این است گو بگو ظاهر سخن این است

4 ور بگوید که پیرهن بدن است یوسفی در درون پیرهن است

1 چار نور آمد مرا در پیش راه نور سرخ و زرد و اسفید و سیاه

2 چون من از هر چار برتر بر شدم در دو عالم عین یک دلبر شدم

1 ده چیز نبی حق به امت فرمود علامت قیامت

2 اول دود از جهان برآید دنیا پس از آن بسی نپاید

3 آنگه دجال کور ناخوش پیدا گردد چو آب و آتش

4 دابه پس از آن پدید آید اما بسیار هم نپاید

1 دیدیم وجود جز یکی نیست در بودن آن یکی شکی نیست

2 عالم همه سایهٔ وجودند بی ‌جود وجود خود نبودند

3 در سایه وجود می‌ توان دید بیناست کسی که آنچنان دید

4 عالم همه جام و جام می ‌می عینی به ظهور شد من و وی