قطعات شاه نعمت‌الله ولی

1 شیخ الاسلام احمد جامی که دم مرده از دمش حی شد

2 می اوشد عسل چنین گویند منکر او مشو مگو کی شد

3 باز رندی دگر به یک جذبه خم او پاک خالی از می شد

4 نه میش ماندنی عسل در خم شکرش رفت و خالی از می شد

1 هر کمالی که هست در عالم از خلیفه بجو که می داند

2 جامع جملهٔ علوم بود شرح اسما تمام می خواند

1 روی غیری ندیده دیدهٔ ما غیر چون نیست دیده چون بیند

2 لیس فی الدار غیره دیار چشم ما نور او به او بیند

1 پیوسته شکسته باش چون ما کو کار شکستگان برآرد

2 مائیم و دل شکسته چون یار پیوسته شکسته دوست دارد

1 من طالب او چگونه باشم گر حضرت او مرا بجوید

2 از ذوق سخن کجا توان گفت گر او با ما سخن بگوید

1 مگر منعم بگوید شکر نعمت و گر نه مفلس مسکین چه گوید

2 دعای دولتش گوئی و بنده به جز از یارب و آمین چه گوید

1 نسب بی حسب چنان نبود به حسب خود نسب به کار آید

2 نسب عالیش بود به کمال به حسب گر نسب بیاراید

1 ای که پرسی ز حال میر تمور با تو گویم که حال او چون است

2 گر چه چپ بود راست ره می رفت راستی رفتنش به قانون است

1 پیش ازین گر مرا حجابی بود شکر گویم که آن حجاب نماند

2 بود گنجی درین خرابهٔ تن گنج باقیست گر خراب نماند

3 آفتابی ز چشم پنهان شد تا نگوئی که آفتاب نماند

4 میکده باقی است و خم پر می جام بشکست نه شراب نماند

1 طرهٔ شب را مطرّا کرده اند نور روی روز پیدا کرده اند

2 خوش در میخانه را بگشاده اند ساغری پر می به رندان داده اند

3 در نظر نقش خیالی بسته اند با خیال خویش خوش پیوسته اند