قطعات شاه نعمت‌الله ولی

1 چون شتا آمد شتا مقلوب کن کِشته ها اندر شتا با آتش است

2 نشنیدستی تو از سید مگر کآتش مقلوب با آتش خوش است

1 نعمت الله همه جهان بگرفت این چنین نعمتی جهانگیر است

2 نوجوانی است مست و لایعقل ور به معنی نظر کنی پیر است

1 پیدا شده در عالم آن نور جمال او آن نور جمال او پیدا شده در عالم

2 پیدا شده در آدم ذات و صفتش با هم ذات و صفتش با هم پیدا شده در آدم

3 یک جرعه ز جام جم خوشتر بود از صد جان خوشتر بود از صد جان یک جرعه ز جام جم

4 از هر دو جهان بی غم مائیم به عشق او مائیم به عشق او از هر دو جهان بی غم

1 طرهٔ شب را مطرّا کرده اند نور روی روز پیدا کرده اند

2 خوش در میخانه را بگشاده اند ساغری پر می به رندان داده اند

3 در نظر نقش خیالی بسته اند با خیال خویش خوش پیوسته اند

1 التفاتی به غیر او نکنی گر چه باشد بهشت و حور و قصور

2 این سخن را ز من قبول کنی گر نمازی گزاردی به حضور

1 جملهٔ ذرات اکوان سر به سر ز آفتاب حسن او تابنده اند

2 روح اعظم سایهٔ آن حضرت است عالمی در سایه اش دل زنده اند

1 ذکر حق قوت خویشتن سازد هر که را هست با منش یاری

2 همچو مسهل که می‌خورد رنجور تا شفا یابد او ز بیماری

1 منم که همت من جز خدا نمی جوید خوشست همت عالی که باد پاینده

2 مرا به سایهٔ طوبی چه التفات بود که هست سایهٔ من آفتاب تابنده

3 تو راست دنیی وعقبی مراست حضرت او تو راست خطهٔ دارا مراست دارنده

4 به نور طلعت او روشنست دیدهٔ ما چه جای روشنی آفتاب تابنده

1 ای که پرسی ز حال میر تمور با تو گویم که حال او چون بود

2 گر چه چپ بود راست ره می‌رفت راستی رفتنش به قانون بود

1 گرد ملک عدم چه می‌گردی تختگاه مرا به دست آور

2 این سرا و آن سرا به مردم بخش دولت دو سرا به دست آور

3 نعمت این و آن چه می‌جوئی نعمت‌اللّه را به دست آور