دل به دلبر جان به جانان داده‌ایم از نعمت‌الله ولی غزل 1015
1. دل به دلبر جان به جانان داده‌ایم
بندهٔ او وز همه آزاده‌ایم
گر عشق نبازیم در اینجا به چه کاریم از نعمت‌الله ولی غزل 1016
1. گر عشق نبازیم در اینجا به چه کاریم
مائیم و همین کار و دگر کار نداریم
چه خوش باشد گرت باشد فراغت از همه عالم از نعمت‌الله ولی غزل 1017
1. چه خوش باشد گرت باشد فراغت از همه عالم
فراغت خوش بود جانا اگر چه باشد آن یک دم
مائیم ز نار عشق آدم از نعمت‌الله ولی غزل 1018
1. مائیم ز نار عشق آدم
مائیم ز نور مهر خاتم
باز رستیم از وجود و از عدم از نعمت‌الله ولی غزل 1019
1. باز رستیم از وجود و از عدم
گر نباشد این و آن ما را چه غم
فارغیم از وجود و هم ز عدم از نعمت‌الله ولی غزل 1020
1. فارغیم از وجود و هم ز عدم
بی خبر از حدوث و هم ز قدم
آفتابیست حضرت آدم از نعمت‌الله ولی غزل 1021
1. آفتابیست حضرت آدم
روشن از نور او بود عالم
در آینهٔ وجود آدم از نعمت‌الله ولی غزل 1022
1. در آینهٔ وجود آدم
دیدیم جمال اسم اعظم
سه نقطه یک الف همی نگرم از نعمت‌الله ولی غزل 1023
1. سه نقطه یک الف همی نگرم
الفی در حروف می شمرم
شیخ ما بود در حرم محرم از نعمت‌الله ولی غزل 1024
1. شیخ ما بود در حرم محرم
قطب وقت و یگانهٔ عالم
منصب مستان ما ترک وجود و عدم از نعمت‌الله ولی غزل 1025
1. منصب مستان ما ترک وجود و عدم
نسبت رندان ما بذل حدوث و قدم
مقصود توئی ز جمله عالم از نعمت‌الله ولی غزل 1026
1. مقصود توئی ز جمله عالم
ای مظهر عین اسم اعظم