اگر ذوق خوشی خواهی حریفی کن دمی بادل از نعمت‌الله ولی غزل 1003
1. اگر ذوق خوشی خواهی حریفی کن دمی بادل
و گر جانانه می جوئی فدا کن جان خود با دل
حاصل ما دل است و حاصل دل از نعمت‌الله ولی غزل 1004
1. حاصل ما دل است و حاصل دل
درد عشقست بنگر این حاصل
دل طالب یار و یار در دل از نعمت‌الله ولی غزل 1005
1. دل طالب یار و یار در دل
جان در غم هجر دوست واصل
به جز درد سر از غافل چه حاصل از نعمت‌الله ولی غزل 1006
1. به جز درد سر از غافل چه حاصل
از این سودای بی حاصل چه حاصل
من چنین سرمست یارم سن نجک من سویله گل از نعمت‌الله ولی غزل 1007
1. من چنین سرمست یارم سن نجک من سویله گل
غیرعشقش نیست کارم سن نجک من سویله گل
دختری بر باد داده غنچهٔ خندان گل از نعمت‌الله ولی غزل 1008
1. دختری بر باد داده غنچهٔ خندان گل
بلبل سرمست مانده واله و حیران گل
ز آفتاب مهر او تابنده‌ام از نعمت‌الله ولی غزل 1009
1. ز آفتاب مهر او تابنده‌ام
پادشاهی می‌کنم تا بنده‌ام
شکر گویم که باز سر مستم از نعمت‌الله ولی غزل 1010
1. شکر گویم که باز سر مستم
توبه کردم و لیک بشکستم
علم صید است و قید کن محکم از نعمت‌الله ولی غزل 1011
1. علم صید است و قید کن محکم
یاد می‌گیر و می‌نویسش هم
نیم شب خوش آفتابی دیده‌ایم از نعمت‌الله ولی غزل 1012
1. نیم شب خوش آفتابی دیده‌ایم
آفتابی مه نقابی دیده‌ایم
در خرابات مغان مست و خراب افتاده‌ایم از نعمت‌الله ولی غزل 1013
1. در خرابات مغان مست و خراب افتاده‌ایم
توبه بشکستیم و دیگر در شراب افتاده‌ایم
خوش در میخانه‌ای بگشاده‌ایم از نعمت‌الله ولی غزل 1014
1. خوش در میخانه‌ای بگشاده‌ایم
باده‌نوشان را صلایی داده‌ایم